#مازندران

🔰کتاب سید عزیز، اثر حمید داود آبادی، پیاده شده و برگردان به فارسی مصاحبه عربی نویسنده با دبیر کل حزب الله لبنان، سید حسن نصرالله می باشد. هدف از این نوشته نشان دادن گوشه هایی از زندگی خصوصی آن جناب است که در تاریخ لبنان و حزب الله گره خورده است و این شیوه را آقای داود آبادی برای مصاحبه برگزیده است چرا که ورود به عرصه خصوصی زندگی لبنانی ها سخت و چه بسا غیر ممکن می باشد

🔰نویسنده، نام این کتاب را از عبارت رهبر معظم انقلاب آیت الله العظمی سید علی خامنه ای (دام ظله)گرفته آنجا که ایشان می فرمایند: هر چیزی که مایه شناخت و تکریم بیشتر آن سید عزیز شود، خوب و برای من مطلوب است.

🔰در این اثر پنجاه و شش خاطره سید عزیز عنوان شده است.نویسنده از سه خاطره کوتاه خود با آن شهید یادی نموده و سپس بر آن شخصیت و شهادتش و بیان وقایع پس از شهادت او پرداخته است همچنین در این کتاب به وصیت نامه سید هادی نصرالله پرداخته می شود و بدین گونه اصل این اثر به پایان می رسد
🔰محتوای این اثر را می توان در سه عنوان بیان نمود:
زندگی نامه شخصی سید عزیز، تاریخچه لبنان و حزب الله،گزارشی از عملیات استشهادی سید حسن نصرالله

#اللٰهُمَ‌_عَجِّلْ‌_لِوَلیِکَ‌_الفَرَجْ‌_بِه‌_حَقِ‌_زینَب
#مدرسه_علمیه_فاطمه_الزهراء_س_آمل
HODAhozebanowanAMOL@

بیانیه تفصیلی رهبر حکیم انقلاب اسلامی به مناسبت چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب و آغاز «فرایند بزرگ و جهانی چهل سال دوم» به جهات متعددی بیانیه‌ای بسیار مهم و راهبردی است:

* ۱. این بیانیه مهم است به‌دلیل صادرکننده و امضای زیر آن! صادر کننده این بیانیه شخصیتی است با ویژگی‌های حقیقی ممتاز و جایگاه حقوقی رفیع. شخصیتی که رنگ انگشترش خبرساز است و نخ‌های قبای ایشان یا تصویر راه رفتن ایشان در یک روز برفی برای تدریس، سوژه‌ای جذاب برای رسانه‌ها و میلیون‌ها کاربر فضای مجازی می‌شود. بیانیه‌ی حدوداً شش هزار کلمه‌ای چنین شخصیتی که تک تک واژگانش با عنایت انتخاب شده اند، حتماً مهم و نیازمند تعمق و شایسته تدبر در آن است.

* ۲. این بیانیه مهم است به‌ دلیل مقطع صدور آن یعنی چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز دهه‌ی پنجم و چهل سال دوم انقلاب. فراموش نکنیم که سردمداران شیطان بزرگ در خفا و علن وعده پایان انقلاب تا قبل از این ایام را داده بودند.

* ۳. این بیانیه همچنین مهم است به‌دلیل مخاطب اصلی آن یعنی جوانان؛ جمعیتی انبوه، تحصیل‌کرده، پُرانرژی و آینده‌ساز؛ حدود ۳۵ میلیون نفر (اگر فقط جوانان ایرانی را مخاطب این بیانیه بدانیم) که هر کدامشان می‌توانند موتور محرکه و پیشران حرکت و اقدامی مهم و سازنده برای کشور باشند.

* ۴. این بیانیه همچنین مهم است به‌دلیل محتوا و مضامین راهبردی آن که سخن اصلی همین‌جاست! در این بیانیه که می‌توان آن را منشور انقلاب اسلامی در نقطه عطف چهل‌سالگی ارزیابی کرد، محورها، فرازها و نکته‌های پُرمغز موج می‌زند و با تعمق و ژرف‌اندیشی در آن، این حقیقت روشن‌تر می‌شود.

(مهدی فضائلی تحلیلگر مسائل سیاسی) http://farsi.khamenei.ir

مراسم روح‌بخش و پر طراوت جشن تکلیف دو هزار تن از دانش‌آموزان پسر مدارس شهر تهران، در حسینیه امام خمینی (ره) برگزار شد. در این مراسم که در فضایی آکنده از نشاط و شوقِ آغاز دوران بندگی برگزار شد، نوجوانان مؤمن، نماز مغرب و عشاء را به امامت حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی اقامه کردند.

حضرت آیت الله خامنه‌ای در سخنانی، جشن تکلیف را «جشن تشرّف به ساحت لطف و توجه پروردگار کریم» و «قابلیت دریافت مأموریت الهی در رسیدن به سعادت و خوشبختی» خواندند و افزودند: انسان در مراحل مختلف زندگی حوادث فراوانی را تجربه می‌کند که لازمه مواجهه شجاعانه با این حوادث و دستیابی به افتخار دنیوی و عزت الهی، استحکام بنیه معنوی است.

رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به اهمیت «لحظه تکلیف»، قدر دانستن ورود به دوران بلوغ معنوی را یادآور شدند و خاطرنشان کردند: راز پیشرفت فردی و اجتماعی در حفظ رابطه با خداوند است و امروز عیب بزرگ تمدن رو به افول و انحطاط غرب، قطع رابطه با خداست.

ایشان بهترین راه ارتباط با خداوند را «نماز و قرائت قرآن» دانستند و گفتند: توجه به این واقعیت که مخاطب انسان در نماز، «خداوندِ قادرِ متعال» است، موجب توکل، شجاعت و اعتماد به‌نفس می‌شود، بنابراین نماز را اول وقت و با توجه بخوانید و با قرآن و معانی نورانی و هدایت‌بخش آن انس دائمی برقرار کنید.

حضرت آیت الله خامنه‌ای با اشاره به تلاش دشمنان برای نفوذ و تسلط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی بر کشور، یکی از هدف های دشمن را نفوذ در نوجوانان و جوانان برشمردند و افزودند: نوجوانان عزیز که فرزندان امروز ملت ایران و مردان و مدیران فردای کشور هستند، باید با حضور فعال و شاداب در اجتماعات در مصونیت‌بخشی مقابل این نقشه دشمن، نقش مؤثری ایفا کنند.

«تجهیز به دانش و درس‌خواندن» و «تأمین سلامت جسمی، فکری و معنوی» توصیه دیگر رهبر انقلاب اسلامی به نوجوانان بود.

ایشان، به تأمین سلامت جسمی از طریق «ورزش و تغذیه مناسب»، و کسب سلامت معنوی با «توجه به خدا و نماز، دعا، توسل و یاد شهیدان» اشاره کردند و افزودند: سلامت فکری را باید با کتابخوانی و مطالعه کتاب های راه گشای متفکران و نویسندگان خوب تأمین کرد.

حضرت آیت الله خامنه‌ای با تأکید بر اهمیت علم‌اندوزی و خودسازی به‌عنوان شرط دستیابی به فردایی بهتر، افزودند: عزیزان من، فردای این کشور متعلق به شماست و شما اداره‌کنندگان این کشور و تاریخ آن خواهید بود، بنابراین با استفاده از فرصتها، خود را برای آن روز آماده کنید.

رهبر انقلاب اسلامی همچنین نوجوانان را به الگوگیری از شهیدان سفارش کردند و گفتند: شهیدان عزیز ما در جوانی و نوجوانی در دفاع از استقلال ملی و مصالح کشور و به منظور دفع شرّ دشمنان، با ارزش‌ترین دارایی، یعنی جان خود را در راه خدا فدا کردند و مطالعه کتاب های شیرین و پر جاذبه دفاع مقدس، ذهن شما را با آن ایثارگریها و شجاعتها آشنا می‌کند.

ایشان در پایان سخنان‌شان، نوجوانان را به قدردانی از پدران و مادران، حفظ احترام و جبران محبت های آنان توصیه کردند.

……………………………………………………

منبع: پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری http://www.leader.ir

آن که نامش عاشقان را بر لب است

دختر زهرای اطهر (س) زینب (س) است

زینب (س) تو که در حنجر حق آوایی

تندیس علی (ع) آینه ی زهرایی (س)

دریاب که از کف نرود دامن صبر

سوگند به خون شهدا یا زینب (س)

چرا به امام حسین علیه السلام «ثارالله» می گویند؟

ثار به معنی خون خواهی است. عبارت “السلام علیک یا ثارالله” در زیارت عاشورا و جاهای دیگر به این معنی است که سلام بر تو ای کسی که خون خواه تو خداوند است. چون حضرت سیدالشهداء سلام الله علیه با کمال اخلاص، جان و همه چیز خود را در راه اعلای کلمه ی توحید و مخالفت با کفر و فسق فدا کردند، خون ایشان را نسبت به خدا می دهند و می گویند: ای ثار خدا؛ یعنی ای کسی که ولیّ دم و خون خواهت خدا است.

……………………………………

(تفسیر نمونه،ج7،ص363)

(برگرفته از نرم افزار شبهات عاشورا،مرکز شمیم سافت،انجمن گفتگوی دینی)

سال ها پیش سرباز خوزستانی پس از آموزشی، موقع تقسیم دید افتاده مشهد. دلگیر و غمگین شد؛ از طرفی ارادتش به آقا و از طرفی اوضاع بد مالی خانواده اش.

اولین شبی که مرخصی گرفت با همون لباس سربازی رفت حرم آقا تا درد دل کنه و دلتنگیش رو به اقا بگه. ساعت ها یه گوشه ی حرم اشک ریخت. وقتی برگشت به کفشداری تا پوتین هاش رو بگیره، دید واکس زده و تمیزن. کفشدار با جذبه، با اون هیبت و موهای جوگندمی وقتی پوتین هاش رو داد، نگاهی به چشم سرباز که هنوز خیس و قرمز از گریه بود کرد و گفت: چی شده سرکار که با لباس سربازی اومدی خدمت آقا؟

سرباز گفت: من بچه ی خوزستانم. اون جا کمک خرج پدر پیرم و خانواده ی فقیرمم. هیچ کس رو ندارم که انتقالی بگیرم. نمی دونم چی کار کنم؟

کفشدار خندید و گفت: آقا امام رضا خودش غریبه و غریب نواز. نگران هیچی نباش.

دو سه روز بعد، نامه ی انتقالی سرباز به لشکر 92 زرهی اومد، اونم تایم اداری. سرباز شوکه بود؛ جز آقا و اون کفشدار، کسی خبر نداشت از این موضوع. هرجا و از هرکی پرسید، کسی نمی دونست ماجرا رو. سرباز رفت پابوس آقا و برگشت شهرش ولی نفهمید از کجا و کی کارش رو درست کرده.

چند سال بعد داشت مانور ارتش رو می دید. یهو فرمانده ی نیروی زمینی رو موقع سخنرانی دید. چهره اش آشنا بود. اشک تو چشماش حلقه زد. فرمانده ی حال حاضر نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، قدرت اول منطقه؛ امیر سرتیپ احمد پوردستان. مرد باجذبه با موهای جوگندمی، همون کفشدار حرم آقا بود که اون زمان فرمانده ی لشکر 77 خراسان بود، فرمانده ی لشکری که کفش سربازش رو واکس زده بود، انتقالی اون رو به شهرش داده بود…

چند چیز وجب وسعت رزق است:

1- خوش خلقی                                      2- خوش رفتاری با همسایه

3- زیاد به والدین احسان کردن                 4- صله ی ارحام

5- صدقه دادن                                        6- خوبی نیت

7- شستن دست پیش از غذا                      8- شستن ظروف خوراک و غذا

9- جاروب کردن خانه                            10- خوردن کاسنی

11- شستن سر با ختمی                           12- خواند آیه الکرسی

13- خواندن سوره ی یس                        14- خواندن سوره ی واقعه هر شب

15- خواند زیارت عاشورا                      16- خواند نماز شب

17- توکل بر خدا                                  18- خواند سوره ی صافات در روزهای جمعه

19- شانه کردن موی                             20- دعا کردن برادر مؤمن، مؤمنی را در خلوت

21- جاروب کردن درب خانه                 22- سرکه در خانه گذاشتن

23- گرامی داشتن ناتوان ها                   24- میانه روی در اقتصاد

25- خلال کردن                                   26- خودداری از شهوت

27- درستکاری و امانت                        28- گرفتن ناخن و شارب در روز جمعه

29- انگشتر عقیق در دست کردن            30- انگشتر یاقوت در دست کردن

31- انگشتر فیروزه در دست کردن          32- استغفار کردن

33- گفتن لا حول و لا قوه إلا بالله            34- روشن کردن چراغ پیش از غروب آفتاب

35- گفتن سی مرتبه سبحان الله و بحمده سبحان الله العظیم و بحمده

36- سلام کردن و قل هو الله خواندن بعد از داخل شدن به منزل

37- گفتن هر روز صد مرتبه لا إله إلا الله الملک الحق المبین

38- خوردن ریزه های اطعام از کنار سفره

(برگرفته از کتاب داروخانه معنوی)

سادات كسانی هستند كه منسوب به جد اعلای پيامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم ؛ هاشم مي باشند و فرزندان نزديك تر به پيامبر ، قرب بيشتري دارند ؛ هم چون نسل حضرت زهرا سلام الله عليها .
سيادت ، در برخي از احكام فقهي امتياز محسوب مي شود ؛ هم چون جايي كه دو امام جماعت عادل باشند ، هاشمي مقدم است .
گرچه منتسبين به پيامبرصلّی الله علیه و آله و سلّم از طرف مادر هم از اولاد آن حضرت مي باشند اما ملاك ترتيب آثار احكام سيادت ؛ هم چون استحقاق سهم سادات ، انتساب از طرف پدر است .

بخشي از خمس ، سهم سادات فقير است كه به اذن مرجع تقليد به آنان پرداخت مي شود .
زكات بر سادات حرام است .
نگهداري كودك بي سرپرست توسط سيّد ، سيّد محسوب نمي شود .
در ثبوت سيادت ، اشتهار مورد اطمينان كافي است و نياز به ريشه يابي سيادت و شجره نامه نيست .

(احكام دو دقيقه اي.محمود اكبري)

ای همسفر ! قرار تو باور نکردنیست
من ، اربعین ، کنار تو ، باور نکردنیست
با نیمه جان مانده ، خودم را رسانده ام
این جا ، سر مزار تو ، باور نکردنیست
بر روی سرخ هم سفرانت نگاه کن
این باغ لاله دار تو باور نکردنیست
در زیر تازیانه به سر شد اسارتم
تا آمدم دیار تو باور نکردنیست
من را ببین و مادر خود را نظاره کن
قدّ کمان یار تو باور نکردنیست
آنان به قلب خون شده جز غم نذاشتند
چیزی برای خواهر تو کم نذاشتند
مهمان شام بودم و بر میزبانیم
یک لحظه چشم خویش روی هم نذاشتند
جز سنگ و تازیانه و سیلی و کعب نی
بر زخم های وا شده مرهم نذاشتند
دیگر چه وقت حرف عبا و عمامه است
وقتی به دست های تو خاتم نذاشتند
دیدی چه طور آل پیمبر (ص) عزیز شد ؟
در مجلسی که دخترک تو کنیز شد
 
شاعر : محمد بیابانی

 

هنگامی که محمد بن سلیمان ، فرماندار مدینه ، شهادت امام صادق علیه السلام را به منصور دوانیقی ، حاکم ستمگر عباسی خبر داد ، منصور نامه ای بدین مضمون برای او فرستاد :

اگر جعفر بن محمد شخصی را در مقام جانشین خود قرار داده ، او را احضار کن و گردنش را بزن.

طولی نکشید که گزارش فرماندار مدینه به دست منصور رسید:

جعفر بن محمد در وصیت نامه ی خود ، پنج نفر را در مقام وصی خود انتخاب کرده ، بدین قرار :

1)      خلیفه ی وقت ؛ منصور دوانیقی

2)      فرماندار مدینه ؛ محمد بن سلیمان

3)      عبدالله بن جعفر بن محمد ؛ برادر بزرگ تر امام موسی کاظم علیه السلام

4)      امام موسی کاظم علیه السلام

5)      حمیده ؛ همسر آن حضرت

اکنون دستور چیست و کدام یک از این اشخاص را باید از دم تیغ بگذرانیم؟

منصور که هرگز تصور نمی کرد با چنین وضعی رو به رو شود ، بسیار خشمگین گردید و فریاد زد : این ها را که نمی شود کشت !

بدین ترتیب با وصیت زیرکانه ی امام جعفر صادق علیه السلام ، جانشین ایشان محفوظ ماند .

(امام شکیبایی ، ویژه نامه ی ولادت امام موسی کاظم علیه السلام)

از دیدگاه مقام معظم رهبری ، دو گروه از اندیشمندان در تعیین هدف قیام حسینی علیه السلام به بیراهه رفته اند :
1)    کسانی که قیام آن حضرت را برای « تشکیل حکومت و کنار زدن حکومت فاسد یزید » می دانند .
2)    کسانی که قیام آن حضرت را برای « شهید شدن » می پندارند .

دیدگاه گروه نخست درست نیست زیرا « کسی که به قصد حکومت حرکت می کند ، تا آن جا پیش می رود که ببیند این کار ، شدنی است . تا دید احتمال شدن این کار ، یا احتمال عقلایی وجود ندارد ، وظیفه اش این است که برگردد » ؛ حال آن که حضرت با وجود علم به شهادت خود و یارانش ، تا آخرین قطره ی خون پاکش به مبارزه ادامه داد و شربت شهادت نوشید .
دیدگاه گروه دوم نیز نادرست است زیرا با مبانی اسلامی درباره ی مسأله ی مهم شهادت سازگاری ندارد . این گروه معتقدند « حضرت می دانست که نمی تواند حکومت تشکیل دهد بلکه اصلاً آمد تا کشته و شهید شود ! » ؛ یعنی امام حسین علیه السلام اندیشید که « چون با ماندن نمی شود کاری کرد ، پس برویم با شهید شدن ، کاری بکنیم ! » ؛ در حالی که ما در اسناد و مدارک اسلامی نداریم که برو خودت رو به کام کشته شدن بینداز !
پس نتیجه این شد که « نه می توانیم بگوییم که حضرت قیام کرد برای تشکیل حکومت و هدفش تشکیل حکومت بود و نه می توانیم بگوییم حضرت برای شهید شدن قیام کرد . بلکه هدف اصلی قیام خونین دشت نینوا ، ” باز گرداندن جامعه ی اسلامی به خطّ صحیح بود ” .

(ویژه نامه ی عاشورا ؛ عبرت بزرگ تاریخ)

هشام بن سالم نقل روايت می كند: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابى جعفر امام باقر عليه السلام بوديم،پس سخن از رمضان به ميان آورديم.
فقال عليه السلام:«لا تقولوا هذا رمضان، و لا ذهب رمضان و لا جاء رمضان، فإنّ رمضان إسم من أسماء الله عزّوجلّ لا يجيىء و لا يذهب و إنّما يجيى‏ء و يذهب الزّائل و لكن قولوا شهر رمضان فالشّهر المضاف إلى الإسم و الإسم إسم الله و هو الشّهر الّذى أنزل فيه القرآن، جعله الله تعالى مثلاً و عيداً و كقوله تعالى فى عيسى بن مريم عليهما السلام و جعلناه مثلاً لبنى إسرائيل».

(بحارالانوار.ج96.ص376)

امام عليه السلام فرمودند:« نگوئيد اين است رمضان و نگوئيد رمضان رفت و يا آمد زيرا رمضان نامى از اسماء الله است كه نمى‏رود و نمى‏آيد كه شى‏ء زائل و نابود شدنى مى‏رود و مى‏آيد بلكه بگوئيد ماه رمضان،پس ماه را اضافه كنيد در تلفظ به اسم،كه اسم،اسم الله مى‏باشد و ماه رمضان ماهى است كه قرآن در او نازل شده است و خداوند آن را مثل و عيد قرار داده است هم چنان كه پروردگار بزرگ عيسى بن مريم سلام الله عليهما را براى بنى اسرائيل مثل قرار داده است».

منبع: www.hawzeh.net

روزی بهلول به قصر هارون الرشيد رفت و بر جای مخصوص هارون نشست . خدمت كاران قصر بهلول را كتك زدند و از تخت هارون دور كردند .
هارون سر رسيد ديد بهلول گريه می كند . از خدمت كاران پرسيد : چرا بهلول گريه می كند ؟
قضيه را گفتند . هارون آن ها را توبيخ و سرزنش كرد و بهلول را دلداری داد .

بهلول گفت: ای هارون ! من به حال خودم گريه نمی كنم بلكه با حال تو گريه می كنم . چون من چند دقيقه بر تخت شاهی نشستم و اين قدر كتك خوردم . تو كه يك عمر بر اين تخت نشستی چه قدر كتك خواهی خورد ؟!

بدان که کلید سعادت دو جهانی ،شناختن نفس خویشتن است زیرا که شناختن آدمی خویشتن را اعانت بر شناخت پروردگار خود می نماید. چنان که حق تعالی می فرماید:  * سنریهم آیاتنا فی  الآفاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق * یعنی (زود باش که بنماییم به ایشان آثار قدرت کامله ی خود را در عالم و در نفس های ایشان تا معلوم شود ایشان را که اوست پروردگار حق ثابت)                          

(فصلت.53)

و از حضرت رسول صلی الله علیه و آله منقول است که : * من عرف نفسه  فقد عرف ربه * یعنی (هر که بشناسد نفس خود را پس به تحقیق که بشناسد پروردگار خود را) .  و خود این ظاهر و روشن است که هر که خود را نتواند بشناسد به شناخت دیگری چون تواند رسید؟ زیرا که هیچ چیز به تو نزدیک تر از تو نیست . چون خود را نشناسی دیگری را چون شناسی؟

تو که در علم خود زبون باشی                  عارف کردگار چون باشی؟

(معراج السعاده)

« و از جوانان ، دختران و پسران می خواهم که استقلال و آزادی و ارزش های انسانی را ولو با تحمل زحمت و رنج ، فدای تجملات و عشرت ها و بی بند و باری ها که از طرف غرب و عمّال بی وطن به شما عرضه می شود نکنند که آنان چنان چه تجربه نشان داده جز تباهی شما و اغفالتان از سرنوشت کشورتان و چاپیدن ذخایر شما و به بند استعمکار و ننگ وابستگی کشیدنتان و مصرفی نمودن ملت و کشورتان به چیز دیگر فکر نمی کنند و می خواهند با این وسایل و امثال آن شما را عقب مانده نگه دارند.

و وصیت این جانب به جوانان عزیز دانش سراها  و دبیرستان ها و دانشگاه ها آن است که خودشان شجاعانه در مقابل انحرافات  قیام نمایند تا استقلال و آزادی خود و کشور و ملت خودشان مصون باشد. »

(رهنمودهای جاودانه.سید محمد شفیعی مازندرانی)

يكی از هديه های معنوی حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها ، ذكر تسبيح آن حضرت است كه ثواب و اجر فراوانی برای آن نقل شده و هم در زندگی دنيايی اثرگذار است و هم در توشه ی آخرت انسان ذخيره ی قابل توجهی به حساب می آيد كه حتی آن را ” أفضل الأذكار ” شمرده اند همه ی علما بر استحباب آن اتفاق نظر دارند.
امام باقر عليه السلام فرمودند:
« مَنْ سَبَّحََ تسبيحَ زهراء سلامُ الله عليها ثمَّ إسْتغفَرَ غَفَرَ له و هی مائهٌ باللِّسان و ألفٌ فی الميزانِ و تَطردُ الشيطانَ و تَرضیَ الرّحمانَ »
كسی كه تسبيح حضرت زهرا را بگويد و پس از آن استغفار نمايد خداوند گناهانش را می آمرزد و اين تسبيح در زبان صد تاست ولی در موقع حساب و كتاب قيامت هزار تا حساب می شود و اين ذكر دور كننده ی شيطان و خشنود كننده ی خدای رحمان است.
(وسائل الشيعه.ج4.ص1023 به نقل از كتاب فاطمه (س) كوثر خدا.ابوالفضل سبزی)

عالم صدف است و فاطمه(س) گوهر او  گیتی عرض است و این گهر جوهر او

در قدر شرافتش همین بس که زخلق    احمد(ص) پدر است و مرتضی(ع) شوهر او



امام باقر علیه السلام فرمودند: « از روزی که پیامبر بزرگوار اسلام دیده از جهان فرو بستند هیچ کس فاطمه (س) را خندان ندید تا آن که از دنیا رفت. »

(مجموعه مقالات الزهراء.ج1.علامه سید محسن امین)



در دل هوس مدینه دارم زهرا (س)    کانجا به بقیع سر گذارم زهرا (س)
تو مایه ی امید منی در همه حال       من هرچه که دارم از تو دارم زهرا (س)

دكتر مسعود كيمياگر، متخصص تغذيه مي گويد:

در ديد و بازديدهاي نوروزي با ميوه ها كه بهترين موهبت هاي الهي هستند از ميهمانان خود پذيرايي كنيد.در بين ميوه ها و مركبات ، سيب از پرخاصيت ترين هاست، درحالي كه موز بسيار كم خاصيت است. خيار اگرچه پر خاصيت نيست، اما چون كالري بسيار كمي دارد و جاي ميوه را مي گيرد، براي كساني كه اضافه وزن دارند يا مراقب قند خون خود هستند بسيار مناسب است.
وي هم چنين توصيه مي كند: در بين مغزهاي موجود در آجيل، گردو و بادام جزو بهترين ها هستند، البته حين خريداري توجه داشته باشيد آجيل كهنه و رنگ كرده هم نباشد.
وي مي گويد: شيريني هاي نوروزي را كوچك انتخاب كنيد تا ميهمانان مبتلا به پرخوري دچار دريافت قند و چربي اضافي نشوند، شيريني گردويي به دليل اين كه بهترين چربي ها در گردو وجود دارد بر شيريني هاي ديگر ارجحيّت دارد، اما سعي كنيد اين شيريني را در اندازه كوچك تهيه كنيد.در سفرهاي نوروزي تا آن جا كه ممكن است غذاي خود را به همراه ببريد، اما اگر مجبور شديد در رستوران غذا صرف كنيد، توجه داشته باشيد كه ظاهر رستوران، وضعيت كاركنان آن و شرايط بهداشتي محيط  ، نشانه هاي خوبي از سلامت يا عدم سلامت غذاي آن رستوران است.
اين كارشناس تغذيه توصيه مي كند: غذاهايي را كه با خود به سفر مي بريد نيم پز نكنيد، يا از همان اول غذا را كامل بپزيد يا اين كه در مقصد اقدام به پخت آن كنيد. غذاهاي خشك مثل كتلت و كوكو يا تخم مرغ پخته براي سفر مناسب هستند.ساندويچ را از قبل آماده نكنيد، زيرا وجود گوجه فرنگي، كاهو يا خيار شور سبب مرطوب شدن ماده ی اصلي ساندويچ مي شود و رشد ميكروب ها را سرعت مي بخشد.

شهيد امير سپهبد علی صياد شيرازی درباره ی اهميت نماز اول وقت رهبر عزيز فرمودند:
هنوز 24 ساعت از انتخاب آيت الله خامنه ای به رهبری انقلاب اسلامی نگذشته بود كه به من وقت دادند به صورت خصوصی بيست دقيقه قبل از ساعت 12 در دفترشان با ايشان ملاقات كنم.
من كمی زودتر رفتم.وضو گرفته بودم تا برای نماز اول وقت آماده باشم.پنج دقيقه به اذان ظهر مانده بود ديدم سجاده ی آقا پهن كردند.همين كه موقع تماز شد مقام معظم رهبری به سمت سجاده رفتند و نماز اول وقت را با همان حالی كه در زمان امام راحل رحمه الله عليه پشت سر ايشان اقامه می كرديم ، به جماعت خوانديم.
من در آن روز همان اعتقاد عميق حضرت امام نسبت به اقامه ی نماز اول وقت را در سيره ی مقام معظم رهبری ديدم.
(گل های باغ خاطره.حسن صدری مازندرانی)

در حکومت حضرت مهدی علیه السلاه مردم به گونه ی بی سابقه ای به معنویت روی می آورند و در همه جا آوای اسلام طنین انداز است و آثار مذهب تجلی می کند . به تعبیر برخی از روایات ، اسلام در هر خانه ، کوخ و چادری رخنه می کند چنان که سرما و گرما در آن نفوذ می نماید.در چنین شرایطی استقبال و پذیرش مردم به مظاهر و شعارهای دینی بی سابقه خواهد بود.
استقبال مردم از  آموزش قرآن ، نماز جماعت ، نماز جمعه چشم گیر خواهد شد و  مساجد کنونی و حتی مساجدی که در آینده ساخته می شود برطرف کننده ی نیاز آنان نخواهد بود.آن چه در روایت است مبنی بر این که در یک مسجد دوازده بار نماز جماعت خوانده می شود دلیل روشنی بر اندازه ی پذیرش مردم نسبت به معنویت و مظاهر دینی است.
امام صادق علیه السلام می فرمایند:« خانه های کوفه به رودخانه ی کربلا و حیره متصل می شود به گونه ای که فرد نمازگزار روز جمعه برای شرکت در نماز جمعه سوار بر مرکبی تیزرو می شود ولی بدان نمی رسد.»
(غیبة طوسی.ص295)

در پاره ای روایات سخن از زدوده شدن کینه های بندگان،اصلاح منحرفان و فاسدان،از بین رفتن حرص و طمع،پدیدار شدن بی نیازی در انسان ها و بالاخره رشد معنویت به میان آمده است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: « خداوند مهدی علیه السلام را می فرستد و به وسیله ی او عظمت را به دین باز می گرداند … در آن روزگار کسی بر کره ی خاکی نیست جز آن که ذکر “لااله الا الله"بر زبان دارد .»
(عیون اخبارالرضاعلیه السلام.ص65)


(فرهنگ الفبایی مهدویت.مجتبی تونه ای)

اروند از بزرگ ترين رودهای جهان است كه از به هم پيوستن رودهای دجله و فرات در القرنه ی عراق و اتصال رود كارون در خرمشهر به آن تشكيل می شود.اروند به معنی تيز و تندرو و در دوره ی باستان به تمام طول رود دجله و اروند رود امروزی گفته می شد.به اروند،رود وحشی نيز می گويند.در اروند دو نوع جريان وجود دارد:جريان آرام بر سطح آن و جريانی سريع و متلاطم در عمق آن.اين رودخانه به علت جزر و مدها و نوع حركتش اين لقب را گرفته است.اين رودخانه دائم مورد مناقشه ی ايران و عراق بوده و حاكميت مطلق بر اين رودخانه از آرزوهای ديرينه ی حاكمان بغداد بوده است.يكی از اهداف رژيم بعثی عراق در هجوم سراسری به ايران،حاكميت مطلق بر اروند و انتقال مرزهايش به ساحل شرقی اين رودخانه بود.اروند در دوران دفاع مقدس شاهد عمليات والفجر 8 يكی از بزرگ ترين نبردهای دوران جنگ بود.عمليات والفجر 8 در روز 1364/12/20 با رمز «يافاطمه الزهراء سلام الله عليها» با عبور از اروندرود در حد فاصل خسرو آباد تا رأس البيشه آغاز شد و پس از 78 روز جنگ تمام عيار،شهر فاو به تصرف رزمندگان درآمد عمليات دليرانه ای كه تمامی كارشناسان نظامی را متعجب كرد.در شمال شرق شهر اروندكنار و روبروی شهر فاو عراق،بنای يادبود شهدای عمليات والفجر 8 قرار دارد كه8 شهيد گمنام در نوروز سال  1380 همزمان با ايام محرم حسينی در اين محل و در ساحل رودخانه ی اروند به خاك سپرده شده اند.

” محبت ” كيميای خودسازی و سازندگی است.عشق به خداوند متعال همه ی زشتی های اخلاقی را يك جا درمان می كند و همه ی صفات نيكو را يك جا به عاشق هديه می دهد.كيميای عشق چنان عاشق را جذب معشوق می كند كه هرگونه پيوند او را با هر كس و هر چيز جز خدا قطع می نمايد.
در مناجات محبّين منسوب به امام سجاد عليه السلام آمده است:
« خدای من ! كيست كه شيرينی محبتت را چشيد و يار ديگری برگزيد؟و كيست كه به قرب و نزديكی تو انس گرفت و جدايی تو را طلبيد؟ »
عشق جذاب است چون در جان نشست        هم در دل را ز غير دوست بست
مهم ترين ويژگی جناب شيخ (رجب علی خياط (نكوگويان)) و بزرگ ترين هنر او دست يافتن به ” كيميای محبت “ خداست.شيخ در اين كيمياگری تخصص داشت و بی ترديد او يكی از بارزترين مصاديق « يحبّهم و يحبّونه » بود و هر كس به او نزديك می شد بهره ای از كيميای محبت می برد.
جناب شيخ می فرمود:
« محبت به خدا آخرين منزل بندگی است.محبت فوق عشق است.عشق عارضی است و محبت ذاتی.عاشق ممكن است از معشوق خود منصرف شود ولی محبت اين گونه نيست.عاشق اگر معشوق ناقص شد و كمالات خود را از دست داد ممكن است عشق او زايل شود ولی مادر به بچه ی ناقص خود هم محبت و علاقه دارد ».
(كيميای محبت.محمد محمدی ری شهری)

22 بهمن روز سقوط رژيم سلطنت،روز انقراض شاهنشاهی و روز پايان عمر پهلوی بود.دنيا در اين روز وحدت ملت ايران را شناخت،كاخ ها درهم كوبيده شد.پادگان ها يكی پس از ديگری تسخير و فرماندار نظامی تهران توسط مردم دستگير گرديد ولی وقتی با او مصاحبه می شد هنوز در خيال شاه بود و خود را سرباز و وظيفه شناسی می دانست كه به فرمان اعلی حضرت عمل كرده است،باور نمی كرد كه در چنگ انقلابيون قرار دارد.مردم ساختمان های ساواك و زندان های رژيم شاه را گرفتند.سران درجه اول رژيم به مخفيگاه رفتند و يا فرار كردند،رزمندگان اسلامی در همه جا در تعقيب طاغوتيان بودند.مساجد به مراكز مستحكمی برای مبارزه با ضد انقلاب تبديل شد.روحانيون در همه جا فعاليت چشم گيری داشتند،دولت موقت با اتكا به نيروی رهبری انقلاب و مردم عملاً شروع به كار كرد.عبارت « در طلوع آزادی جای شهدا خالی »در همه جا از جمله تلويزيون نقش بست.ايران آزاد شده بود،رژيم نيرومند شاهنشاهی با آن قدرت عظيم نظامی ‌و حمايت همه جانبه ی‌ خارجی متلاشی شده بود.باور نكردنی بود اما واقعيت داشت…
جوانان مسلح مسلمان در سراسر كشور امنيت و نظم شهرها را برعهده داشتند،همه جا سنگر ساخته شده بود تا حملات پراكنده ی ضد انقلاب را متوقف سازند.فقط دستورات امام خمينی رحمه الله عليه قابليت اجرا داشت.امام در چهره ی يك شخصيت روحانی موفق از آزمايش های بزرگ درآمده كه رهبری انقلاب را با توانايی كامل عهده دار بوده،نقطه ی مهم در تصميم گيری بود.

(تاريخ سياسی معاصر ايران.جلال الدين مدنی)

«امروز روز اتحاد و يگانگی است و اين هم از الطاف بزرگ و تأييدات الهی است كه درست برخلاف تصور و خواست فتنه انگيزان و جنگ افروزان همه ی‌توطئه ها و جنگ ها،به اتحاد و يكپارچگی ملت بيدار و زنده ی ما در برابر ابرقدرت ها می انجامد و ان شاء الله برای هميشه فكر تجاوز و سركوبی ‌انقلاب عظيم اسلامی را از سر اين كوته فكران و خيره سران بيرون خواهد برد.»   
(پيام امام خمينی به ملت در مهر 1359)

«بحمد الله انقلاب،اين جدايی را از ميان برداشت كه ايران امروز يك گروه و يك حزب الهی شده است و دولت و قوای نظامی و انتظامی و روحانيون و همه ی‌اقشار مردم در يك صف واحد طولانی قرار گرفته و می خواهند به اسلام و مردم خدمت كنند.»
(سخنرانی امام خمينی در بهمن 1361)

(در جستجوی راه از كلام امام.انتشارات اميركبير)

انتظار بازگشت امام پس از خروج شاه را همه داشتند اما هر كسی به نوعی تعبير می كرد.برای اكثريت مردم آمدن امام پيروزی بزرگ بود و برای آزادی و استقلال و حكومت اسلامی،حضور امام را لازم داشتند.قبلاً دولت بختيار سعی داشت اين بازگشت را هر چه ممكن است به تأخير اندازد و آمريكا هم در اين مورد اقدام كرده بود و نظر بر اين بود كه دولت سوسيال دموكراسی بختيار فرصت پيدا كند و به اوضاع به نحوی مسلط گردد اما درست به همين علت امام خمينی رحمه الله عليه می خواستند هر چه زودتر در تهران باشند.
يك شنبه اول بهمن مطبوعات با تيتر درشت نوشتند: « نماز جمعه با امام خمينی در تهران ».
ميليون ها انسان در سرمای بهمن ماه،پيوسته به فرودگاه می رفتند تا قبل از ديگران در استقبال شركت كرده باشند.در آن روز (12 بهمن سال 1357) به ناگاه بلندگوها خبر دادند هواپيمای حامل امام به تهران نزديك می شود.فرستنده ی تلويزيون در حالی‌ك ه آماده ی پخش مستقيم مراسم استقبال بود و لحظه ی ورود امام را در معرض نمايش گذاشت،يك باره قطع شد و به جای آن سرود شاهنشاهی‌گذاشتند و خشم عمومی را برانگيختند.
امام خمينی رحمه الله عليه اولين سخنان خود را در ايران با تشكر آغاز نمودند و از فرودگاه مستقيماً به بهشت زهرا رفتند.دريايی از انسان ها همه جا موج می زد و اتومبيل حامل امام با كندی حركت می كرد.در ميان راه به دليل ازدحام جمعيت،ورود اتومبيل به بهشت زهرا ديگر امكان نداشت.از هلی كوپتر استفاده شد.امام در بهشت زهرا سخنرانی كردند.ايشان در اين سخنرانی كه پرجمعيت ترين اجتماعات تاريخ بود غيرقانونی‌بودن رژيم سلطنت و سلطنت پهلوی را با استدلال مطرح نمودند و مصائبی كه مستقيماً ناشی از رژيم طاغوتی‌است را برشمردند و با زبانی همه فهم خطوط آينده را ترسيم نمودند.

معلی بن خميس از امام جعفر صادق عليه السلام پرسيد كه حقّ مسلمان بر مسلمان چيست؟
امام عليه السلام فرمودند:«هفت حق است كه هريك از آن ها واجب است و اگر يكی از آن ها را ترك كند از دوستی و اطاعت خدا به در رود.»
پرسيد كه آن ها چيست؟
فرمودند:«می ترسم كه بدانی و به عمل نياوری و رعايت آن ها نكنی.آسان ترين آن حقوق آن است كه آن چه از برای خود دوست می داری از برای او دوست داری و آن چه از برای خود نمی خواهی از برای او نخواهی.دوم آن كه بپرهيزی از غضب او و پيروی خشنودی او بكنی و آن چه فرمايد اطاعت كنی.سوم آن كه ياری به جان و مال و به زبان و دست و پا.چهارم آن كه ديده و راهنما و آئينه ی او باشی.پنجم آن كه تو سير نباشی و او گرسنه باشد و تو سيراب نباشی و او تشنه باشد و تو پوشيده نباشی و او عريان باشد.ششم آن كه اگر تو خدمتكار داشته باشی و او نداشته باشد واجب است كه خادم خود را بفرستی كه جامه اش را بشويد و طعامش را بسازد.هفتم آن كه اگر تو را قسم دهد به عمل آوری و اگر تو را به خانه دعوت كرد قبول كنی و اگر بيمار شود به عيادتش بروی و اگر بميرد به جنازه اش حاضر شوی و اگر دانی كه حاجتی دارد پيش گيری به برآوردن آن پيش از آن كه از توسؤال كند.چون چنين كنی پيوند كرده ای محبت خود را به محبت او و محبت او را به محبت خود.»
و در حديث ديگری فرمودند:«هيچ عبادتی نزد خدا بهتر از ادا كردن حقّ مؤمن نيست.»
(حليه المتقين.علامه محمد باقر مجلسی.صص 200 الی 201)

مورخان ذكر كرده اند كه حضرت اباالفضل العباس عليه السلام اراده ی رفتن به ميدان نمودند،امام حسين عليه السلام از او خواستند تا برای اطفال آب بياورد.حضرت عباس عليه السلام مشك را برداشتند،سوار بر اسب شدند و به طرف شطّ فرات حركت نمودند.چهار هزار نفر او  را احاطه كرده و از هر طرف به او تير اندازی نمودند.ولی حضرت توجهی‌نكردند و دشمن را به تنهايی از كنار شط دور زدند.با آرامش تمام كنار نهر فرود آمدند.دست بردند،مشتی آب برداشتند،چون خواستند بياشامند به ياد تشنگی امام حسين عليه السلام و اطفال و خانواده ی حضرت افتادند.آب را بر روی آب ريختند و آن شعر معروف را خواندند:

يا نفس! من بعد الحسين (ع) هونی
و بعده لاكنت أن تكونی
هذا حسين (ع) وارد المنون
و تشربين بارد المعين
تاالله ما هذا فعال دينی

«ای نفس!بعد از حسين (ع) خوار باشی و بعد از او  زنده نباشی.اين حسين (ع) است كه بر مرگ وارد شده ولی تو آب سرد و گوارا می آشامی.به خدا سوگند اين از  عملكرد  دين من نيست.»

آن گاه مشك را پر از آب كرده و سوار بر اسب شدند و به طرف خيمه ها حركت كردند.دشمن راه را بر او بست…

سؤال شد كه چرا حضرت عباس عليه السلام آب نياشاميدند تا سيراب شده با قوت و نيروی بيشتر بر دشمن حمله كنند و آنان را نابود سازند و از اين راه بتوانند به امام حسين عليه السلام و دين اسلام بيشتر خدمت كنند؟

اولاً:هدف امام حسين عليه السلام در واقعه ی‌كربلا كشتن عموم مردم نبود بلكه هدف اصلی حضرت،بيداری امت اسلامی است و كشتن دشمن بايد در حد ضرورت باشد.

ثانياً:مسأله ی اثبات مظلوميت امام حسين عليه السلام است كه در طول تاريخ مردم را به ايشان متوجه ساخته و دل ها را سوزانده است و منجر به نهضت ها و شورش هايی عليه حكومت يزيد و يزيديان شده است.

ثالثاً:حضرت اباالفضل عليه السلام می‌دانستند كه چه آب بياشامدند و چه نياشامدند او  و  برادرش امام حسين عليه السلام كشته خواهند شد لذا چه بهتر با لب عطشان به ملاقات پروردگارش رفته و به شهادت نايل آيند.

رابعاً:حضرت عباس عليه السلام اين را خيانت می‌دانستند كه خود آب بياشامند در حالی كه امام حسين عليه السلام و خانواده اش و تمام اهل بيتش تشنه هستند.اين خلاف ادب است كه امام  تشنه باشد و انسان خود را سيراب كند.

خامساً:ايثار از سجايا و اخلاق نيكوی اهل بيت عليهم السلام بوده است.حضرت عباس عليه السلام در اين واقعه نهايت ايثار و از خود گذشتگی را نسبت به امام حسين عليه السلام  و اهل بيت ايشان نشان دادند.

(واقعه ی عاشورا و پاسخ به شبهات.علی اصغر رضوانی)

عطشان به كنار آب يعنی‌ عباس (ع)
منظومه ی شعر ناب يعنی عباس (ع)
جانبازترين ستاره در وادی خون
مردانه ی بی حساب يعنی عباس (ع)
جانبازی ‌بی‌شماره يعنی عباس (ع)
سجاده ی پرستاره يعنی عباس (ع)
بر دفتر سبز عشق پايانی نيست
معشوق هزار باره يعنی عباس (ع)   

يكی از سؤال هايی كه در رابطه با قضيه ی كربلا مطرح است اين است كه امام حسين عليه السلام با وجود آن كه می‌ دانستند در اين راه به شهادت می رسند و بين ايشان و لشكر كوفه درگيری‌ و جنگ اتفاق خواهد افتاد و در نهايت اهل بيتشان به اسارت می روند،چرا آن ها را در اين سفر به همراه آوردند؟
پاسخ اول:يكی از عادات عرب اين بوده كه زن و عيالات را همراه خود در جنگ ها می آوردند.
پاسخ دوم:امام حسين عليه السلام از آن جا كه در اين قيامشان رسالتی عظيم را بر دوش دارند كه همان بيداری امت اسلامی است و اين رسالت احتياج به طی مراحل دارد،يك مرحله ی آن توسط شهادت افراد تحقق پيدا می كند و در مرحله ی دوم كه بعد از شهادت محقق می شود بايد با خطابه ها و اظهار مظلوميت اهل بيت عليهم السلام و ظلم هايی كه از طرف يزيد و دستگاه خلافت بر آن ها وارد شده،ادامه يابد تا رسالت حسينی عليه السلام كامل شود.اين بخش دوم را خانواده ی امام حسين عليه السلام و اسيران كربلا به نحو احسن به اتمام رساندند.
امام حسين عليه السلام می دانستند كه اگر خودشان و فرزندان و اصحابشان كشته شوند و اهل بيت ِ به اسارت رفته ی ايشان آن افشاگری ‌ها را نكنند،همه ی خون ايشان به هدر می‌ رود.لذا امام حسين عليه السلام همراه داشتن خانواده شان را ضروری‌ می دانستند.
آن روز كه آهنگ سفر داشت حسين (ع)
از راز شهادتش خبر داشت حسين (ع)
اين بود سقينه النجاه و همره
هفتاد و دو واژه در نظر داشت حسين (ع)

قطب الدين راوندی می گويد:منهال بن عمر گفته است:چون سر مطهر امام حسين عليه السلام را به دمشق آورده،بر نِی حمل كردند،من پيش روی او بودم.شخصی سوره ی كهف را می خواند تا رسيد به آيه ی شريفه ی «أمْ حَسِبْتَ أنَّ أصْحابَ الكَهْفِ وَ الرَّقيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً»:آيا پنداشتی كه واقعه ی اصحاب كهف و  رقيم از آيات شگفت ماست؟
به خدا سوگند ! ناگاه آن سر مطهر به سخن آمد و  با زبان فصيح فرمودند:«شگفت تر از اصحاب كهف، واقعه ی شهادت و  بردن من  بر نِی است !»
(بحارالانوار.ج45.ص188)

ابن اعثم می گويد:عبدالله بن ابومحلّ بن حزام برخاسته (به ابن زياد) گفت:فرزندان خواهر ما با حسين (ع) اند.چنان چه امان نامه ای برای ايشان بنويسی بر ما منت نهاده ای .عبيدالله بن زياد پذيرفت.عبدالله از جانب ابن زياد امان نامه ای برای عباس عليه السلام،جعفر و عثمان،فرزندان ام البنين نوشت.غلام عبدالله امان نامه را به ايشان ارائه داد.
آنان فرمودند:"برای ما امان نامه ی خدا از امان نامه ی ابن زياد بهتر است.”
نيز شمربن ذی الجوشن آمد تا در برابر لشكرگاه امام عليه السلام ايستاد و با صدای بلند فرياد زد:فرزندان خواهر ما،عبدالله و جعفر و عباس بن ابی طالب عليه السلام كجايند؟
امام حسين عليه السلام فرمودند:«به او اگرچه فاسق است پاسخ دهيد كه او از دايی های شماست.»
آنان ندايش كردند:"چه می خواهی؟”
گفت:فرزندان خواهر! شما در امانيد.خود را با برادر خود حسين (ع) به كشتن ندهيد و به فرمان يزيد درآييد!
عباس بن علی عليه السلام فرمودند:"مرگ بر تو ای شمر! خدا تو و اين امان نامه ات را لعنت كند! ای دشمن خدا! آيا دستورمان می دهی در فرمان اين لجوج حق نشناس درآييم و دست از برادر خود حسين عليه السلام برداريم؟!
شمر خشمگين به سپاه خود برگشت.
(اعيان الشيعه.ج1.ص600)