معلی بن خميس از امام جعفر صادق عليه السلام پرسيد كه حقّ مسلمان بر مسلمان چيست؟
امام عليه السلام فرمودند:«هفت حق است كه هريك از آن ها واجب است و اگر يكی از آن ها را ترك كند از دوستی و اطاعت خدا به در رود.»
پرسيد كه آن ها چيست؟
فرمودند:«می ترسم كه بدانی و به عمل نياوری و رعايت آن ها نكنی.آسان ترين آن حقوق آن است كه آن چه از برای خود دوست می داری از برای او دوست داری و آن چه از برای خود نمی خواهی از برای او نخواهی.دوم آن كه بپرهيزی از غضب او و پيروی خشنودی او بكنی و آن چه فرمايد اطاعت كنی.سوم آن كه ياری به جان و مال و به زبان و دست و پا.چهارم آن كه ديده و راهنما و آئينه ی او باشی.پنجم آن كه تو سير نباشی و او گرسنه باشد و تو سيراب نباشی و او تشنه باشد و تو پوشيده نباشی و او عريان باشد.ششم آن كه اگر تو خدمتكار داشته باشی و او نداشته باشد واجب است كه خادم خود را بفرستی كه جامه اش را بشويد و طعامش را بسازد.هفتم آن كه اگر تو را قسم دهد به عمل آوری و اگر تو را به خانه دعوت كرد قبول كنی و اگر بيمار شود به عيادتش بروی و اگر بميرد به جنازه اش حاضر شوی و اگر دانی كه حاجتی دارد پيش گيری به برآوردن آن پيش از آن كه از توسؤال كند.چون چنين كنی پيوند كرده ای محبت خود را به محبت او و محبت او را به محبت خود.»
و در حديث ديگری فرمودند:«هيچ عبادتی نزد خدا بهتر از ادا كردن حقّ مؤمن نيست.»
(حليه المتقين.علامه محمد باقر مجلسی.صص 200 الی 201)