هنگامی که محمد بن سلیمان ، فرماندار مدینه ، شهادت امام صادق علیه السلام را به منصور دوانیقی ، حاکم ستمگر عباسی خبر داد ، منصور نامه ای بدین مضمون برای او فرستاد :

اگر جعفر بن محمد شخصی را در مقام جانشین خود قرار داده ، او را احضار کن و گردنش را بزن.

طولی نکشید که گزارش فرماندار مدینه به دست منصور رسید:

جعفر بن محمد در وصیت نامه ی خود ، پنج نفر را در مقام وصی خود انتخاب کرده ، بدین قرار :

1)      خلیفه ی وقت ؛ منصور دوانیقی

2)      فرماندار مدینه ؛ محمد بن سلیمان

3)      عبدالله بن جعفر بن محمد ؛ برادر بزرگ تر امام موسی کاظم علیه السلام

4)      امام موسی کاظم علیه السلام

5)      حمیده ؛ همسر آن حضرت

اکنون دستور چیست و کدام یک از این اشخاص را باید از دم تیغ بگذرانیم؟

منصور که هرگز تصور نمی کرد با چنین وضعی رو به رو شود ، بسیار خشمگین گردید و فریاد زد : این ها را که نمی شود کشت !

بدین ترتیب با وصیت زیرکانه ی امام جعفر صادق علیه السلام ، جانشین ایشان محفوظ ماند .

(امام شکیبایی ، ویژه نامه ی ولادت امام موسی کاظم علیه السلام)