از عرش سلام سرمدی آوردند
آئینه ی حسن ایزدی آوردند
با آمدن رضا (ع) از باغ بهشت
یک دسته گل محمدی (ص) آوردند

محبوب رضاست هر که دل ریشتر است
از کعبه صفای این حرم بیشتر است
آن جاست طبیبی که ندارد نوبت
هر دل که شکسته تر بود پیشتر است

ما جرعه نوش قطره ی آبی ز کوثریم
از امت رسول و محبان حیدریم
مدح و ثنای آل محمد (ص) شعار ماست
ما ریزه خوار دختر موسی بن جعفریم

روزی که خدا گناه ما می بخشد
از لطف و عطا جرم و خطا می بخشد
این است امید ما که جرم ما را
بر فاطمه معصومه (س) خدا می بخشد

امشب رسد از سامره بوی گل نرگس
گل ها همه چشم اند به سوی گل نرگس
یعقوب شنیده است بوی پیرهن امشب
مهدی (ع) زده لبخند به روی حسن (ع) امشب


برخیز که حجت خدا می آید
رحمت ز حریم کبریا می آید
از گلشن عسکری (ع) گذر کن که سحر
بوی گل نرگس ز فضا می آید

ای دل بشارت می دهم خوش روزگاری می رسد
یا درد و غم طی می شود یا غم گساری می رسد
ای منتظر غمگین مشو قدری تحمل بیشتر
گردی به پا شد در افق گویا سواری می رسد

کوتاه ترین دعا برای بلند ترین آرزو : « أللّهمّ عجّل لولیّک الفرج »

اسمش زُهَری بود . آمده بود و سئوالی داشت :  چه طور می شود امام زمان علیه السلام را دید ؟
-    « الآن دوران غیبت است ، نمی شود ! »
مگر تو نائب حضرت نیستی ؟ خواهش می کنم کاری کن ، دیگر تحمل ندارم . صبرم تمام شده ، خواهش می کنم …-    « فردا صبح بیا ، ببینم چه می شود . »

سر موقع آمد . ایستاده بود و منتظر . محمد بن عثمان آمد . جوانی همراهش بود ؛ زیبا و خوش بو .
با احترام به جوان اشاره نمود و گفت : « همان کسی است که می خواستی . »
سلام و عرض ادب ، شروع کرد به پرسیدن سئوال هایش . تمام که شد جوان حرکت کرد و وارد خانه ای شد . زهری توی دلش گفت : خوب شد . خانه اش را پیدا کردم . حالا هر وقت که بخواهم می توانم ببینمش .
صدای محمد بن عثمان را شنید که می گفت : « هر چه می خواهی بپرسی ، بپرس . دیگر نمی بینی اش ! »
دوید طرفش . هنوز مسئله ای مانده بود . از پشت در صدایش را شنید : « کسی که نماز صبحش را آن قدر عقب بیندازد که همه ی ستاره ها دیگر دیده نشوند ، ملعون است و از رحمت خدا به دور . »

( احتجاج . ج 2 . ص 479 )

« سالروز ولادت كوثر ولايت ؛ حضرت فاطمه سلام الله عليها ، رهبر انقلاب ؛ ولادت امام خمينی ، روز زن و روز مادر مبارك … »

حضرت محمّد صلّی الله عليه و آله و سلّم :

« بی شك فاطمه عليها سلام حوريه ای است كه به صورت انسان آفريده شده است . »

( بحار الانوار.ج78.ص12)

زهرا (س) كه عنايتش به دنيا برسد

باشد كه به فرياد دل ما برسد

يا رب سببی ساز كه در روز جزا

پرونده ی ما به دست زهرا (س) برسد …

در بدو ورود حضرت فاطمه كلابيه به خانه ی حضرت علی عليه السلام ابتدا نزد فرزندان حضرت زهرا سلام الله عليها ادب و نزاكت به خرج داده و فرمود : ” آقازاده ها و فرزندان زهرا (س) ! من نيامده ام كه همسر علی (ع) و جانشين مادر شما باشم ، بلكه من برای كنيزی شما آل محمد (ص) خود را آماده ساخته ام . “
يكي از روزها كه مولا وارد خانه شدند و او را با عنوان «فاطمه» صدا زدند ، فاطمه بنی كلاب عرضه داشت : ” يا علی (ع) ! از اين به بعد مرا فاطمه صدا نزنيد . ” امير مومنان فرمودند : « آيا از اسم فاطمه نگرانيد ؟ » فرمود : ” نه ، از افتخاراتم اين است كه هم نام دختر رسول خدايم . “
فرمودند : « پس چرا ترا فاطمه نخوانم ؟ » عرض كرد : ” در اين مدت كه به خانه ی شما پای گذاشتم ، ملاحظه كرده ام كه هر وقت شما مرا با اين اسم مبارك صدا می زنيد ، فرزندان زهرا (س) ناراحت می شوند و به ياد مادر می افتند و خاطرات مادر در ذهن آن ها زنده می شود . لذا تقاضا دارم با اسم ديگری مرا صدا بزنيد . “
حضرت علی عليه السلام فرمودند : « از اين به بعد شما را «ام البنين» (مادر پسران) صدا می زنم . » او به خودش اجازه نمي داد كه خود را به جای دختر پيامبر (ص) و مادر فرزندان زهرا (س) فرض كند ، عرض كرد : ” آقا ! من كه پسری ندارم .” مولا فرمودند : « ام البنين ! خدا به تو پسرانی خواهد داد كه در عالم بی نظير باشند . »

(ماه بی غروب.صص31-17.به نقل از ساقی معرفت.محمد لك علی آبادی)

باغ گل ياس سلام عليك
مادر عباس (ع) سلام عليك
ام ادب ام وفا ام نور
چشم بد از قدر و جلال تو دور

اي معني صبر و استقامت زينب (س)
اسطوره ي ايمان و شهامت زينب (س)
بر شير زنان روزگار آينه اي
اي حافظ حرمت امامت زينب (س)

اي حامي نهضت حسيني زينب (س)
احياگر دولت حسيني زينب (س)
اي دخت علي (ع) و خواهر خون خدا
تو شاهد غربت حسيني زينب (س)

کاروان می آید از شهر دمشق

بر سر خاک شه سلطان عشق

کاروان با خود رباب آورده است

بهر اصغر (ع) شیر و آب آورده است

کاروان آمد ولی اکبر (ع) نداشت

ام لیلا شبه پیغمبر نداشت

کاروان آمد ولی شاهی نبود

بر بنی هاشم دگر ماهی نبود …

کربلا شهریست ای دل شهریارش زینب (س) است

اعتبارش از حسین (ع) و اقتدارش زینب (س) است

نام زیبای حسین (ع) حک گشته بر دیوان دل

دل که شد بیت الحسین (ع) نقش و نگارش زینب (س) است

شیعه دارد در دلش یکتا کتاب قیمتی

ناشرش باشد حسین (ع) آموزگارش زینب (س) است

هر که نازد بر کسی زینب (س) بنازد بر حسین (ع)

جان زهرا (س) این حسین (ع) دار و ندارش زینب (س) است

امام باقر علیه السلام فرمودند : « … من نزد خدا ثواب هزار حج و هزار عمره و هزار غزوه همراه پیامبر را ضمانت می کنم برای آن کسی که ندبه کند برای امام حسین علیه السلام و بر او بگرید و اهل خانه اش را امر کند به گریه کردن بر او و در خانه اش عزا برپا کند ؛ با آشکار کردن ضجه و فریاد بر مصیبت امام حسین علیه السلام و هم دیگر را بر این مصیبت تسلیت بگویند . »سئوال شد : چگونه به هم دیگر تسلیت گوییم ؟فرمودند : « می گویی : خداوند اجر ما را به خاطر مصیبت و عزای امام حسین علیه السلام بزرگ بدارد و ما و شما را به همراه ولیّش ؛ مهدی آل محمد عجل الله تعالی فرجه الشریف از خون خواهان او قرار دهد . »
( وسائل الشیعه . ج 14 . ص 510 )

داوود رقی می گوید : نزد امام صادق علیه السلام بودم که حضرت آب طلب کردند . وقتی آن را نوشیدند ، دل شکسته شدند و از چشماننشان اشک جاری شد و فرمودند : « ای داوود ! خدا قاتلین امام حسین علیه السلام را لعنت کند . هیچ بنده ای نیست که آب بخورد و امام حسین علیه السلام را ذکر کند و بر قاتلین آن حضرت لعن بفرستد مگر این که خداوند برای او صد هزار حسنه بنویسد و صد هزار سئیه پاک کند و صد هزار درجه به او بدهد مثل این که صد هزار بنده را آزاد کرده باشد و روز قیامت خداوند او را با دلی آرام و قلبی التیام یافته محشور می کند . »
( کامل الزیارات . ص 107 )

پیچیده در این دشت عجب بوی عجیبی

جا مانده از آن قافله عطر گل سیبی

گاهی سر نی بود و زملنی ته گودال

طی کرد گل من چه فرازی چه نشیبی

فاطمه جان ! تقدیر خدا این بود که تو باید بی حسین (ع) می شدی تا ما حسینی شویم ولی افسوس و صد افسوس که تو بی حسین (ع) شدی ولی ما هنوز حسینی نشدیم !بی بی جان ! زود یادمان می رود که حسین (ع) یعنی نبرد ابدی حق و باطل . حسین (ع) یعنی « کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا » . حسین (ع) یعنی کربلا هم چنان جاری است …

حجت الاسلام و المسلمین علی رضا پناهیان :

بنده معتقد هستم که در مجالس عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام غالباً انتقال معرفت صورت می گیرد و خیلی سخت است که در یک مجلس روضه ، معرفت منتقل نشود . بحث ما باید این باشد که معارف را بیشتر کنیم . مثلاً اگر از من به عنوان کسی که کمی روضه می خوانم و کمی در این راه حرکت می کنم ، بپرسند که چه توصیه ای برای روضه خوان ها دارید ؟ می گویم که فقط معرفت دادن به ظالم و مظلوم کافی نیست چون شما در همه ی روضه ها این کار را می کنید . بیایید به ریشه های ظلم هم اشاره کنید . به ظلم های پنهان هم اشاره کنید . در روضه ها بگوییم که ای امام حسین علیه السلام ! زمانی شما را محاصره کردند که امام حسن علیه السلام را وادار به صلح کردند . آن زمانی به شما تیر زدند که علی بن ابی طالب علیه السلام را وادار کردند که مالک اشتر باز گردد .

اگر بحث بر سر این باشد که معرفت را افزایش دهیم ، کاملاً درست است ولی اگر بحث این باشد که که روضه های ما کاملاً معرفت ساز نیست ، ادعای درستی نیست . اگر روضه ای صرفاً به زخم ها بپردازد و مردم نیز به خاطر آن گریه کنند آیا مردم برای هر مجروحی گریه می کنند ؟ چرا برای جراحت بدن امام حسین علیه السلام گریه می کنند ؟ چون جراحت ایشان سنگین است .

پس اگر کسی برای این جراحت گریه کرد ، در آن یک معرفت است ، معرفت های حداقلی که در همان روضه های سطحی وجود دارد برای ما قیمتی است . نباید آن را دور ریخته و دست کم بگیریم . البته باید این معرفت ها را افزایش دهید .

عطشان به کنار آب یعنی عباس (ع)

منظومه ی شعر ناب یعنی عباس (ع)

جانبازترین ستاره در وادی خون

مردانه ی بی حساب یعنی عباس (ع)

جانبازی بی شماره یعنی عباس (ع)

سجاده ی پرستاره یعنی عباس (ع)

بر دفتر سبز عشق پایانی نیست

معشوق هزار باره یعنی عباس (ع)

الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم
نه تنها سر برایت بلکه از سر بهتر آوردم

پی ابقای «قد قامت» به ظهر روز عاشورا
برای گفتن «الله اکبر» اکبر (ع) آوردم

علی (ع) را در غدیر خم نبی بگرفت روی دست
ولی من روی دست خود علی اصغر (ع) آوردم

برای آن که همدردی کنم با مادرم زهرا (س)
برای خوردن سیلی سه ساله دختر آوردم

علی (ع) انگشتر خود را به سائل داد اما من
برای ساربان انگشت با انگشتر آوردم

من ژولیده می گویم حسین بن علی (ع) گفتا
الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم

(ژولیده نیشابوری)

این چنین بود که آن هجرت عظیم در راه حق آغاز شد و قافله ی عشق روی به راه نهاد . آری ، آن قافله ، قافله ی عشق است و این راه ، راهی فراخور هر مهاجر در همه ی تاریخ . هجرت ، مقدمه ی جهاد است و مردان حق را هرگز سزاوار نیست که راهی جز این درپیش گیرند ؛ مردان حق را سزاوار نیست که سر و سامان اختیار کنند و دل به حیات دنیا خوش دارند آن گاه که حق در زمین مغفول است و جُهال و فُساق و قداره بندها بر آن حکومت می رانند .
امام حسین علیه السلام در جواب محمد بن حنفیه که از سر خیرخواهی ، راه یمن را به ایشان می نمود ، فرمودند : « اگر در سراسر این جهان ملجأ و مأوایی نیابم ، باز با یزید بیعت نخواهم کرد . »

(فتح خون . سید مرتضی آوینی)

حُر آمد و ایستاد روبروی امام حسین علیه السلام ، شرمنده و نگران .
گفت : من همانی هستم که جلوی برگشتن تو را گرفتم و مجبورت کردم بیایی این جا . من فکر نمی کردم پیشنهاد تو را قبول نکنند و بخواهند با تو بجنگند . اگر می دانستم کار می کشد به این جا ، هیچ وقت جلویت را نمی گرفتم . حالا می خواهم از کاری که کردم توبه کنم . توبه ی من قبول می شود ؟

امام علیه السلام انگار خوشحال شده باشند فرمودند : « به خدا توبه ات قبول می شود . حالا پیاده شو ! »
حُر که بیشتر از این تحمل شرمندگی نداشت ، گفت : من سواره باشم بهتر است . حالا اجازه بده سواره بجنگم که بالاخره همه ی ما مجبوریم پیاده بشویم !
امام علیه السلام هم فرمودند: « خدا رحمتت کند ! هر طور خودت می خواهی . »
و حُر رفت به سمت سپاه کوفه …

هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافله
این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله
یک زن میان محملی اندر غم و تاب و تب است
این زن صدایش آشناست
ای وای من او زینب (س) است…

از داغ حسین (ع) اشک نم نم داریم
وز ماتم او تا به ابد غم داریم
پیراهن و شال مشکی آماده کنید
شش روز دگر تا به محرم داریم

امام خامنه ای حفظه الله :
« روز عید غدیر که به نام عید ولایت نامیده می شود … روزی است که مفهوم ولایت اسلامی ، به وسیله ی پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم یک مصداق روشن پیدا کرد . برای کسانی که می خواهند از اسلام نمونه ای ذکر بکنند ، بهترین نمونه همان کسی است نبی مکرم اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم او را به الهام الهی و به دستور پروردگار عالم ، برای منصب عظیم ولایت آن روز معین فرمود . ولایت که به عنوان حکومت در اسلام و شاخصه ی نظام اجتماعی و سیاسی برای اسلام است ، یک معنای دقیق و ظریفی دارد که معنای اصل ولایت هم همان است و آن عبارت است از پیوستگی ، پیوند ، در هم پیچیدن و در هم تنیدگی ؛ این معنای ولایت است . »

( ویژه نامه ی غدیر سرمشق زندگی ، معاونت فرهنگی و اجتماعی سازمان اوقاف و امور خیریه )

خورشید شکفته در غدیر است علی (ع)

باران بهار در کویر است علی (ع)

بر مسند عاشقی شهی بی همتاست

بر ملک محمدی (ص) امیر است علی (ع)

لباس یاس بر تن کرد زهرا (س)
کنار دست او بنشست مولا
محمد (ص) خطبه خواند زهرا (س) بلی گفت
بلی نه بلکه زهرا (س) یا علی (ع) گفت

مژده ای اهل رضا روی رضا (ع) پیدا شد
جلوه ی حسن الهی به فضا پیدا شد
ضعفا! روی به گلزار ولایت آرید
که گل روی معین الضعفا پیدا شد

آهوی دلم هوای ثامن دارد
شوق حرم امام ضامن دارد
تا صبح دخیل پنجره فولاد است
آن جا گدا و شاه ساکن دارد

کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد
بدون واسطه دم ز احد نخواهد زد
گدای کوی رضا (ع) شو که این امام رؤوف
به سینه ی احدی دست رد نخواهد زد

الوداع ای یا علی و یا عظیم

الوداع ای یا غفور و یا رحیم

الوداع ای افتتاح نیمه شب

الوداع ای ذکرهای زیر لب

ای ابوحمزه ، خداحافظ مجیر

الوداع ذکر سحر ، جوشن کبیر …

شب قدر در فرهنگ قرآن و روایات از جایگاه بس عظیمی برخوردار است تا آن جا که شب قدر در قرآن برابر با هزار ماه دانسته شده و شب نزول قرآن و شب تعیین تقدیرات یک سال و شب مبارک معرفی شده اسات .
حضرت محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند : « مَن حُرِمَها فقَد حُرمَ الخَیرَ کلّهِ : هر کس از شب قدر محروم گردد ، از تمام خیرات بی نصیب شده است . »

از اعمالی که در طول سال ، به خصوص شب های مبارک رمضان و علی الخصوص در شب قدر بدان سفارش اکید شده است ، احیا و شب زنده داری است . پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند : « مَن أحیا لیلَه القَدر حُوّلَ عَنه العذابُ إلی السّنَه القابلَه : کسی که شب قدر را زنده بدارد ، غذاب تا سال آینده از او روی می گرداند . »
ا ز مسائلی که معصومان علیهم السّلام نسبت به آن حساسیت ویژه نشان می دادند ، حضور در مسجد در شب قدر بود . پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در دهه ی سوم ماه مبارک رمضان ، شب و روز در مسجد معتکف بودند . امام علی علیه السّلام در این زمینه فرمودند : « (پیامبر اکرم) همیشه در دهه ی آخر ماه رمضان در حال اعتکاف بود . »

( برگرفته از ویژه نامه ی شبی بهتر از هزار ماه . معاونت فرهنگی سازمان اوقاف و امور خیریه )

از امام صادق علیه السّلام منقول است که حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: « ماه رجب ، ماه استغفار امت من است ، پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را ” أصَبَّ ” می گویند زیرا که رحمت خدا در این ماه بر امت من بسیار ریخته می شود ، پس بسیار بگویید ” أستغفرُ اللهَ و أسئلهُ التوبَه ” . »

(مفاتیح الجنان)

میلاد با سعادت بانوی آب و آئینه ؛ حضرت زهرا سلام الله علیها و معمار کبیر انقلاب ؛ امام خمینی رحمه الله علیه  و روز مادر مبارک !


بر عالمیان رحمت رحمان زهرا (س) ست
در هر دو جهان سرور نسوان زهرا (س) ست
نوری که دهد شاخه ی طوبی از اوست
کوثر که خدا گفته به قرآن زهرا (س) ست

شعر حاج منصورارضی در روز وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها

بدون ماه قـــدم مــــی زنم ســــــــــــحر ها را     
                                                                       گرفته اند از این آســــــــــــــمان قمر ها را
چقدر خاک ســرش ریخته است، معلوم است  
                                                                       رسانده است به خانم کســــی خبرها را
نگاه کن سر پیری چه بی عصــــــــــــــا مانده
                                                                    گرفته اند از این قد کمان پســــــــــــرها را
چه مشکل است که از چهار تا پسرهــــــایش
                                                                   بیاورند برایش فقط سپـــــــــــــــــرهـــــا را
نشسته است سر راه و روضـــــــه می خواند
                                                                  که در بیاورد آه آه رهگذرهــــــــــــــــــــا را
ندیده است اگر چه ولی خـــــــــــــــــــبر دارد
                                                                 سر عمود عوض کرده شکل سرهــــــــا را
کنـــــــــــــار آب دو تا دست بر روی یک دست
                                                                رسانده است به ما خانم این خبرهــــــا را
بشیر آمد و گفتی که از حسین بــــــــــــــــگو
                                                               ز عون دم زد و گفتی که از حسین بــــــگو
ستاره بودی و  یکدفعه آفتاب شــــــــــــــــدی
                                                              برای خانه مولا که انتخاب شـــــــــــــــــدی
به خانه ولی الله اعظم آمـــــــــــــــــــــــدی و
                                                                دلیل عزت قوم بنی کلاب شـــــــــــــــدی
به جای اینکه شَوی مُدعیه همســــــــری اش
                                                                کنیز حلقه به گوش ابوتراب شــــــــــــدی
تنور خانه حیدر دوباره گرم شــــــــــــــــــــد و
                                                               برای چرخش دستار انتخاب شـــــــــــدی
چهار تا پســـــــــــــــــــر آوردی برای عــــلی
                                                               که جای فاطمه ام البنین شــــــــــــــــدی
دلت همیشه چنین شوهری دعا می کـــرد
                                                              تو مثل حضرت صدیقه مستجاب شـــــدی
اگر چه ضرب غلافــــــــــی به بازویت نگرفت
                                                               میان کوچــــــــــــه به دیوار زانویت نگـرفت
تو را به قصد جسارت کســـــی اسیر نکرد
                                                              به چادر عربیـــــــــــــــــه تو خار گیر نکرد
تو را که فرق عــلی دیده ای و خون حسن
                                                             به غیـــــــــــر کرب و بلا هیچ چیز پیر نکرد
به احتـــــــــــــرام همــــــان تکه بوریا دیگر
                                                              زمین خـــــــــــــانه تو نیـــــت حصیر نکرد
از آن زمــــــــــان که شنیدی خزان گلها را
                                                               هــــــــــــــــوای کوی تو باغ دلپذیر نکرد
چه خوب شــــــــــد که نبودی کربلا بینی
                                                             که دست دشمن دون رحم بر صغیر نکرد
به نعـــــــــــــــــــل تازه گرفتند تا بدنها را
                                                           به ضــــــــرب دست لگد میزدند زن ها را


www.rajanews.com

دیگر آن خنده ی زیبا به لب مولا نیست
همه هستند ولی هیچ کسی زهرا (س) نیست
قطره ی اشک علی (ع) تا به ته چاه رسید
چاه فهمید کسی همچو علی (ع) تنها نیست

به یاد یار غریبی دلم بهانه گرفت
که بهر یار غریبش عزا شبانه گرفت
گذشت فاطمه (س) از جهان و غمش یک عمر
ز چشم های علی (ع) اشک دانه دانه گرفت

خلق جهان محو روی محمد (ص)
شیفته ی سیرت نکوی محمد (ص)
دیده گرش صد هزار بار ببیند
سیر نخواهد شدن ز روی محمد (ص)

گل نکند جلوه در جوار محمد (ص)
رونق گل می برد عذار محمد (ص)
گل شود افسرده از خزان و ولیکن
نیست خزان از پی بهار محمد (ص)

ای همسفر ! قرار تو باور نکردنیست
من ، اربعین ، کنار تو ، باور نکردنیست
با نیمه جان مانده ، خودم را رسانده ام
این جا ، سر مزار تو ، باور نکردنیست
بر روی سرخ هم سفرانت نگاه کن
این باغ لاله دار تو باور نکردنیست
در زیر تازیانه به سر شد اسارتم
تا آمدم دیار تو باور نکردنیست
من را ببین و مادر خود را نظاره کن
قدّ کمان یار تو باور نکردنیست
آنان به قلب خون شده جز غم نذاشتند
چیزی برای خواهر تو کم نذاشتند
مهمان شام بودم و بر میزبانیم
یک لحظه چشم خویش روی هم نذاشتند
جز سنگ و تازیانه و سیلی و کعب نی
بر زخم های وا شده مرهم نذاشتند
دیگر چه وقت حرف عبا و عمامه است
وقتی به دست های تو خاتم نذاشتند
دیدی چه طور آل پیمبر (ص) عزیز شد ؟
در مجلسی که دخترک تو کنیز شد
 
شاعر : محمد بیابانی

 

در حدیث مناجات ، حضرت موسی علیه السلام عرضه می دارند : پروردگارا ! از چه رو امت محمد صلی الله علیه و آله و سلم را بر دیگر امت ها برتری دادی ؟
خداوند متعال فرمودند : « آن ها را به خاطر ده خصلت برتری دادم » .
موسی علیه السلام عرضه داشتند : آن خصلت ها که به آن عمل می کنند ، کدام است ؟
خداوند متعال فرمودند : « نماز و زکات و روزه و حج و جهاد و نماز جمعه و نماز جماعت و قرآن و علم و عاشورا » .
موسی علیه السلام عرضه داشتند : پروردگارا ! عاشورا چیست ؟
فرمودند : « گریه کردن و گریاندن بر سبط محمد صلی الله علیه و آله و سلم و مرثیه و عزاداری برای مصیبت فرزندان مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم . ای موسی ! هیچ بنده ای از بندگان من در آن زمان بر فرزندان مصطفی گریه نکند و یا نگریاند و عزادار نشود ، مگر این که بهشت از آن او خواهد بود و در بهشت ماندگار خواهد بود ، و هیچ بنده ای یک درهم از مال خود را به خاطر محبت فرزند دختر پیامبرش به صورت اطعام و یا کار دیگری انفاق نکند ، مگر این که در سرای دنیا در برابر هر درهم ، هفتاد درهم برکت می دهم و در بهشت در عافیت خواهد بود و گناهانش آمرزیده می گردد . به عزت و جلالم قسم ! هیچ مرد و زنی یک قطره اشک از چشمانش در روز عاشورا و روزهای دیگر جاری نمی شود ، مگر این که اجر صد شهید برایش نوشته خواهد شد » .

( مستدرک الوسائل . ج 10 . ص 319 )

تو را چه بنامم که ناب تر از شبنم ها ی صبح گاهی بر گلبرگ تاریخ نشسته ای ؟ تو را چه بسرایم که آوازه ی برکت و کرامتت همه ی دل ها را به تلاطم در آورده است ؟ تو را چه بنامم که بیش از سه بهار در آغوش پدر طعم خوش زندگی را نچشیدی و مانند او غریبانه از غربت این غریبستان خاکی بار سفر بستی ؟

آری ، آری ، می دانم که نام زیبایت رقیه (س) است ؛ ناز بانوی سه ساله ی سید شهیدان امام حسین علیه السلام ؛ همو که کربلا را با همه سترگی اش برای همیشه ی تاریخ به یادگار گذاشت و تو را ، تا ندای مظلومیت پدر را به گوش جهانیان برسانی .
و چه زیبا خواسته اش را اجابت کردی ای یادآور زهرا (س) ؛ ای زهرای سه ساله !

(فاطمه ی سه ساله.ویژه نامه ی شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها)