در بدو ورود حضرت فاطمه كلابيه به خانه ی حضرت علی عليه السلام ابتدا نزد فرزندان حضرت زهرا سلام الله عليها ادب و نزاكت به خرج داده و فرمود : ” آقازاده ها و فرزندان زهرا (س) ! من نيامده ام كه همسر علی (ع) و جانشين مادر شما باشم ، بلكه من برای كنيزی شما آل محمد (ص) خود را آماده ساخته ام . “
يكي از روزها كه مولا وارد خانه شدند و او را با عنوان «فاطمه» صدا زدند ، فاطمه بنی كلاب عرضه داشت : ” يا علی (ع) ! از اين به بعد مرا فاطمه صدا نزنيد . ” امير مومنان فرمودند : « آيا از اسم فاطمه نگرانيد ؟ » فرمود : ” نه ، از افتخاراتم اين است كه هم نام دختر رسول خدايم . “
فرمودند : « پس چرا ترا فاطمه نخوانم ؟ » عرض كرد : ” در اين مدت كه به خانه ی شما پای گذاشتم ، ملاحظه كرده ام كه هر وقت شما مرا با اين اسم مبارك صدا می زنيد ، فرزندان زهرا (س) ناراحت می شوند و به ياد مادر می افتند و خاطرات مادر در ذهن آن ها زنده می شود . لذا تقاضا دارم با اسم ديگری مرا صدا بزنيد . “
حضرت علی عليه السلام فرمودند : « از اين به بعد شما را «ام البنين» (مادر پسران) صدا می زنم . » او به خودش اجازه نمي داد كه خود را به جای دختر پيامبر (ص) و مادر فرزندان زهرا (س) فرض كند ، عرض كرد : ” آقا ! من كه پسری ندارم .” مولا فرمودند : « ام البنين ! خدا به تو پسرانی خواهد داد كه در عالم بی نظير باشند . »

(ماه بی غروب.صص31-17.به نقل از ساقی معرفت.محمد لك علی آبادی)

باغ گل ياس سلام عليك
مادر عباس (ع) سلام عليك
ام ادب ام وفا ام نور
چشم بد از قدر و جلال تو دور