از امام صادق علیه السّلام منقول است که حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: « ماه رجب ، ماه استغفار امت من است ، پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را ” أصَبَّ ” می گویند زیرا که رحمت خدا در این ماه بر امت من بسیار ریخته می شود ، پس بسیار بگویید ” أستغفرُ اللهَ و أسئلهُ التوبَه ” . »

(مفاتیح الجنان)

میلاد با سعادت بانوی آب و آئینه ؛ حضرت زهرا سلام الله علیها و معمار کبیر انقلاب ؛ امام خمینی رحمه الله علیه  و روز مادر مبارک !


بر عالمیان رحمت رحمان زهرا (س) ست
در هر دو جهان سرور نسوان زهرا (س) ست
نوری که دهد شاخه ی طوبی از اوست
کوثر که خدا گفته به قرآن زهرا (س) ست

شعر حاج منصورارضی در روز وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها

بدون ماه قـــدم مــــی زنم ســــــــــــحر ها را     
                                                                       گرفته اند از این آســــــــــــــمان قمر ها را
چقدر خاک ســرش ریخته است، معلوم است  
                                                                       رسانده است به خانم کســــی خبرها را
نگاه کن سر پیری چه بی عصــــــــــــــا مانده
                                                                    گرفته اند از این قد کمان پســــــــــــرها را
چه مشکل است که از چهار تا پسرهــــــایش
                                                                   بیاورند برایش فقط سپـــــــــــــــــرهـــــا را
نشسته است سر راه و روضـــــــه می خواند
                                                                  که در بیاورد آه آه رهگذرهــــــــــــــــــــا را
ندیده است اگر چه ولی خـــــــــــــــــــبر دارد
                                                                 سر عمود عوض کرده شکل سرهــــــــا را
کنـــــــــــــار آب دو تا دست بر روی یک دست
                                                                رسانده است به ما خانم این خبرهــــــا را
بشیر آمد و گفتی که از حسین بــــــــــــــــگو
                                                               ز عون دم زد و گفتی که از حسین بــــــگو
ستاره بودی و  یکدفعه آفتاب شــــــــــــــــدی
                                                              برای خانه مولا که انتخاب شـــــــــــــــــدی
به خانه ولی الله اعظم آمـــــــــــــــــــــــدی و
                                                                دلیل عزت قوم بنی کلاب شـــــــــــــــدی
به جای اینکه شَوی مُدعیه همســــــــری اش
                                                                کنیز حلقه به گوش ابوتراب شــــــــــــدی
تنور خانه حیدر دوباره گرم شــــــــــــــــــــد و
                                                               برای چرخش دستار انتخاب شـــــــــــدی
چهار تا پســـــــــــــــــــر آوردی برای عــــلی
                                                               که جای فاطمه ام البنین شــــــــــــــــدی
دلت همیشه چنین شوهری دعا می کـــرد
                                                              تو مثل حضرت صدیقه مستجاب شـــــدی
اگر چه ضرب غلافــــــــــی به بازویت نگرفت
                                                               میان کوچــــــــــــه به دیوار زانویت نگـرفت
تو را به قصد جسارت کســـــی اسیر نکرد
                                                              به چادر عربیـــــــــــــــــه تو خار گیر نکرد
تو را که فرق عــلی دیده ای و خون حسن
                                                             به غیـــــــــــر کرب و بلا هیچ چیز پیر نکرد
به احتـــــــــــــرام همــــــان تکه بوریا دیگر
                                                              زمین خـــــــــــــانه تو نیـــــت حصیر نکرد
از آن زمــــــــــان که شنیدی خزان گلها را
                                                               هــــــــــــــــوای کوی تو باغ دلپذیر نکرد
چه خوب شــــــــــد که نبودی کربلا بینی
                                                             که دست دشمن دون رحم بر صغیر نکرد
به نعـــــــــــــــــــل تازه گرفتند تا بدنها را
                                                           به ضــــــــرب دست لگد میزدند زن ها را


www.rajanews.com

دیگر آن خنده ی زیبا به لب مولا نیست
همه هستند ولی هیچ کسی زهرا (س) نیست
قطره ی اشک علی (ع) تا به ته چاه رسید
چاه فهمید کسی همچو علی (ع) تنها نیست

به یاد یار غریبی دلم بهانه گرفت
که بهر یار غریبش عزا شبانه گرفت
گذشت فاطمه (س) از جهان و غمش یک عمر
ز چشم های علی (ع) اشک دانه دانه گرفت

خلق جهان محو روی محمد (ص)
شیفته ی سیرت نکوی محمد (ص)
دیده گرش صد هزار بار ببیند
سیر نخواهد شدن ز روی محمد (ص)

گل نکند جلوه در جوار محمد (ص)
رونق گل می برد عذار محمد (ص)
گل شود افسرده از خزان و ولیکن
نیست خزان از پی بهار محمد (ص)

ای همسفر ! قرار تو باور نکردنیست
من ، اربعین ، کنار تو ، باور نکردنیست
با نیمه جان مانده ، خودم را رسانده ام
این جا ، سر مزار تو ، باور نکردنیست
بر روی سرخ هم سفرانت نگاه کن
این باغ لاله دار تو باور نکردنیست
در زیر تازیانه به سر شد اسارتم
تا آمدم دیار تو باور نکردنیست
من را ببین و مادر خود را نظاره کن
قدّ کمان یار تو باور نکردنیست
آنان به قلب خون شده جز غم نذاشتند
چیزی برای خواهر تو کم نذاشتند
مهمان شام بودم و بر میزبانیم
یک لحظه چشم خویش روی هم نذاشتند
جز سنگ و تازیانه و سیلی و کعب نی
بر زخم های وا شده مرهم نذاشتند
دیگر چه وقت حرف عبا و عمامه است
وقتی به دست های تو خاتم نذاشتند
دیدی چه طور آل پیمبر (ص) عزیز شد ؟
در مجلسی که دخترک تو کنیز شد
 
شاعر : محمد بیابانی

 

در حدیث مناجات ، حضرت موسی علیه السلام عرضه می دارند : پروردگارا ! از چه رو امت محمد صلی الله علیه و آله و سلم را بر دیگر امت ها برتری دادی ؟
خداوند متعال فرمودند : « آن ها را به خاطر ده خصلت برتری دادم » .
موسی علیه السلام عرضه داشتند : آن خصلت ها که به آن عمل می کنند ، کدام است ؟
خداوند متعال فرمودند : « نماز و زکات و روزه و حج و جهاد و نماز جمعه و نماز جماعت و قرآن و علم و عاشورا » .
موسی علیه السلام عرضه داشتند : پروردگارا ! عاشورا چیست ؟
فرمودند : « گریه کردن و گریاندن بر سبط محمد صلی الله علیه و آله و سلم و مرثیه و عزاداری برای مصیبت فرزندان مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم . ای موسی ! هیچ بنده ای از بندگان من در آن زمان بر فرزندان مصطفی گریه نکند و یا نگریاند و عزادار نشود ، مگر این که بهشت از آن او خواهد بود و در بهشت ماندگار خواهد بود ، و هیچ بنده ای یک درهم از مال خود را به خاطر محبت فرزند دختر پیامبرش به صورت اطعام و یا کار دیگری انفاق نکند ، مگر این که در سرای دنیا در برابر هر درهم ، هفتاد درهم برکت می دهم و در بهشت در عافیت خواهد بود و گناهانش آمرزیده می گردد . به عزت و جلالم قسم ! هیچ مرد و زنی یک قطره اشک از چشمانش در روز عاشورا و روزهای دیگر جاری نمی شود ، مگر این که اجر صد شهید برایش نوشته خواهد شد » .

( مستدرک الوسائل . ج 10 . ص 319 )

تو را چه بنامم که ناب تر از شبنم ها ی صبح گاهی بر گلبرگ تاریخ نشسته ای ؟ تو را چه بسرایم که آوازه ی برکت و کرامتت همه ی دل ها را به تلاطم در آورده است ؟ تو را چه بنامم که بیش از سه بهار در آغوش پدر طعم خوش زندگی را نچشیدی و مانند او غریبانه از غربت این غریبستان خاکی بار سفر بستی ؟

آری ، آری ، می دانم که نام زیبایت رقیه (س) است ؛ ناز بانوی سه ساله ی سید شهیدان امام حسین علیه السلام ؛ همو که کربلا را با همه سترگی اش برای همیشه ی تاریخ به یادگار گذاشت و تو را ، تا ندای مظلومیت پدر را به گوش جهانیان برسانی .
و چه زیبا خواسته اش را اجابت کردی ای یادآور زهرا (س) ؛ ای زهرای سه ساله !

(فاطمه ی سه ساله.ویژه نامه ی شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها)

از دیدگاه مقام معظم رهبری ، دو گروه از اندیشمندان در تعیین هدف قیام حسینی علیه السلام به بیراهه رفته اند :
1)    کسانی که قیام آن حضرت را برای « تشکیل حکومت و کنار زدن حکومت فاسد یزید » می دانند .
2)    کسانی که قیام آن حضرت را برای « شهید شدن » می پندارند .

دیدگاه گروه نخست درست نیست زیرا « کسی که به قصد حکومت حرکت می کند ، تا آن جا پیش می رود که ببیند این کار ، شدنی است . تا دید احتمال شدن این کار ، یا احتمال عقلایی وجود ندارد ، وظیفه اش این است که برگردد » ؛ حال آن که حضرت با وجود علم به شهادت خود و یارانش ، تا آخرین قطره ی خون پاکش به مبارزه ادامه داد و شربت شهادت نوشید .
دیدگاه گروه دوم نیز نادرست است زیرا با مبانی اسلامی درباره ی مسأله ی مهم شهادت سازگاری ندارد . این گروه معتقدند « حضرت می دانست که نمی تواند حکومت تشکیل دهد بلکه اصلاً آمد تا کشته و شهید شود ! » ؛ یعنی امام حسین علیه السلام اندیشید که « چون با ماندن نمی شود کاری کرد ، پس برویم با شهید شدن ، کاری بکنیم ! » ؛ در حالی که ما در اسناد و مدارک اسلامی نداریم که برو خودت رو به کام کشته شدن بینداز !
پس نتیجه این شد که « نه می توانیم بگوییم که حضرت قیام کرد برای تشکیل حکومت و هدفش تشکیل حکومت بود و نه می توانیم بگوییم حضرت برای شهید شدن قیام کرد . بلکه هدف اصلی قیام خونین دشت نینوا ، ” باز گرداندن جامعه ی اسلامی به خطّ صحیح بود ” .

(ویژه نامه ی عاشورا ؛ عبرت بزرگ تاریخ)

امروز ای اهل عزا در کربلا غوغا بوَد
فرش صحرا لاله های پرپر زهرا (س) بوَد
دود و آتش بوی خون می آید از دشت بلا
خیمه ها در آتش و جانش میان خیمه ها
یک طرف داغ حسین (ع) یک طرف بی یاوری
هم عزاداری نماید هم زنان را رهبری
فاطمه (س) وِرد لبش امروز غریب مادر است
چون که می بیند حسینش (ع) غرق خون و بی سر است

از آن جا که قانون گذار و شارع احکام اسلام خداوند حکیم است، تمام دستورات و قوانین اسلام بر اساس حکمت یا حکمت های بسیار دقیق و سودمند وضع شده است .
دانشمندان جهان اسلام با استفاده از آیات و روایات حکمت ها و فلسفه های متعددی برای قربانی در حج بیان کرده اند که در اینجا به بعضی از آنها اشاره می کنیم:

1. قربانی نماد مبارزه با تعلقات نفسانی
قربانی کردن حاجیان در روز عید قربان، نمادی از قربانی کردن هواهای نفسانی و ذبح نفس اماره است. همان طوری که دستور خداوند به حضرت ابراهیم علیه السلام در مورد ذبح حضرت اسماعیل علیه السلام برای این منظور بوده است تا آن حضرت در پرتو این عمل با سرسخت ترین و ریشه دارترین عامل تعلق نفس که حب فرزند است مبارزه کند و با اطاعت از خدا تعلق نفسانی را ریشه کن سازد. بنابراین همان طور که اطاعت از این دستور نقش تربیتی بزرگی در جهت رهایی از زندان نفس و تعلقات حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل علیهم السلام داشته و مقام و منزلت آنان را نزد خداوند بالاتر برده است. بر این اساس قربانی کردن حاجیان در واقع نوعی جهاد با نفس در جهت زدودن تعلقات و وابستگی های دنیایی و مادی و رهایی از زندان مال پرستی و دنیاطلبی است.

2. کمک به مستمندان

از آیات قران به خوبى استفاده می شود که یکی از اهداف قربانى کردن این است که گوشت آن به مصرف هاى لازم برسد هم قربانى کننده از آن استفاده کند و هم قسمتى را به فقیران نیازمند برساند.
بر اساس این هدف ارزشمند، مسلمانان مجاز نیستند گوشت هاى قربانى را در سرزمین منى بر روى زمین بیندازند تا گندیده شود و یا در زیر خاک ها مدفون کنند، بلکه گوشت های حاصل از قربانی در سرزمین مقدس منا باید در درجه اول به مصرف افراد نیازمند آن سرزمین برسد و اگر نیازمندانى در آن روز و در آن سرزمین پیدا نشوند باید آن را به مناطق دیگر حمل کنند و در اختیار نیازمندان قرار دهند. حتی بر اساس این حکمت نیز اگر این گوشت ها به موقع به دست افرد نیازمند نرسد و فاسد گردد نباید گفت پس قربانی لازم نیست! بلکه مسلمانان باید سعی کنند با استفاده از امکانات پیشرفته این ثروت عظیم را حفظ کرده و در اسرع وقت در اختیار نیازمندان قرار دهند. به عبارت دیگر؛ نباید گفت چون به دست فقرا نمی رسد قربانی نکنید، بلکه باید گفت چون قربانی واجب است و یکی از حکمت های آن هم استفاده فقرا از این گوشت است، باید امکانات لازم را فراهم کرد.

منبع:
http://islamquest.net

درمورد ازدواج اميرالمؤمنين عليه السلام با حضرت زهرا سلام الله عليها و اين كه پيوند آن دو نخست در آسمان ها صورت گرفته و ملائكه خدا بر اين موضوع شهادت داده اند ، روايات زيادی آمده است. از جمله :
رسول گرامی اسلام صلی الله عليه و آله و سلم به دخترشان حضرت فاطمه سلام الله عليها فرمودند:« من تو را (از پيش خود) به عقد علی عليه السلام درنياوردم بلكه خداوند مرا مأمور ساخت . چون خدا  مرا به اين موضوع دستور داد ، فرشتگان را مأمور كرد در بهشت برين با صفوف منظم ازدواج شما را جشن بگيرند.سپس درخت های بهشتی آراسته به زيورها گرديدند و منبری در بهشت برای جبرئيل نصب شد و خطبه ی عقد تو بر بالای آن خوانده شد و پس از خطبه ی عقد ، از آن درخت ها برای فرشتگان (زيورها) نثار گرديد …» .

                                             (فرائد السمطين.ج2.ص60)

روزی عثمان در كنار مسجد نشسته بود . مرد فقيری از او كمك مالی خواست . عثمان پنج درهم به وی داد . مرد فقير گفت : مرا نزد كسی راهنمايی كن كه كمك بيشتری به من بكند . عثمان به طرف حضرت مجتبی و امام حسين عليهم السلام و عبدالله جعفر كه در گوشه ای از مسجد نشسته بودند اشاره كرد و گفت : نزد اين چند جوان كه در آن جا نشسته اند برو و از آن ها كمك بخواه .
وی پيش آن ها رفت و اظهار مطلب كرد . حضرت مجتبی عليه السلام فرمودند : « از ديگران كمك مالی خواستن تنها در سه مورد رواست : ديه ای به گردن انسان باشد و از پرداخت آن به كلی عاجز گردد يا بدهی كمرشكن داشته باشد و از عهده ی پرداخت آن برنيايد و يا فقير و درمانده گردد و دستش به جايی نرسد . كدام يك از اين ها برای تو پيش آمده است ؟ »
گفت : اتفاقاً گرفتاری من يكی از همين سه چيز است . حضرت مجتبی عليه السلام پنجاه دينار به وی دادند . به پيروی از آن حضرت ، امام حسين عليه السلام چهل و نه دينار و عبدالله بن جعفر چهل و هشت دينار به وی دادند .
فقير موقع بازگشت ، از كنار عثمان گذشت . عثمان گفت : چه كردی ؟ جواب داد : از تو پول خواستم تو هم داری ولی‌هيچ نپرسيدی پول  را برای چه منظوری می خواهم ؟ اما وقتی پيش آن سه نفر رفتم يكی از آن ها در مورد مصرف پول از من سؤال كرد و من هم جواب دادم و آن گاه هركدام اين مقدار به من عطا كردند .
عثمان گفت : اين خاندان ، كانون علم و حكمت و سرچشمه ی نيكی و فضيلتند ، نظير آن ها را كی‌ توان يافت ؟

(بحارالانوار . مجلسی ، به نقل از سيره ی پيشوايان . مهدی پيشوايان)

هر طرف می گذرم بانگ طرب می شنوم
ز آن كه ميلاد حسن (ع) نور دل بوالحسن  (ع) است

“رمضان” از مصدر «رمض‏» به معناى شدت گرما و تابش آفتاب بر رمل… معنا شده است ، انتخاب چنين واژه‏اى به راستى از دقت نظر و لطافت ‏خاصى برخوردار است چرا كه سخن از گداخته شدن است و شايد به تعبيرى دگرگون شدن در زير آفتاب گرم و سوزان نفس و تحمل ضربات بى امانش زيرا كه رمضان ماه تحمل شدائد و عطش می باشد ، عطشى ناشى از آفتاب سوزان يا گرماى شديد روزهاى طولانى تابستان و عطش ديگر حاصل از نفس سركشى كه پيوسته مى‏گدازد و سوزشش براستى جبران ناپذير است.
در مقايسه اين دو سوزش ، دقيقاً رابطه ی عكس برقرار است ، بدين مفهوم كه نفس سركش با چشيدن آب تشنه‏تر مى گردد و هرگز به يك جرعه بسنده نمى‏كند و پيوسته آدمى را در تلاش خستگى ناپذير جهت ارضاى تمايلات خود وا مى‏دارد اما از سوى ديگر ، عطش ناشى از آفتاب سوزان سيرى پذير است و قانع كننده .

منبع : www.hawzah.net

شيخ صدوق به سند معتبر روايت كرده از حضرت رضا عليه السلام از پدران بزرگوارشان از حضرت علی عليه السلام كه فرمود: خطبه ای خواند برای ما روزی حضرت رسول خدا صلی الله عليه و آله وسلم پس فرمود:

« أيّها النّاس ! به درستی كه رو كرده است به سوی شما ماه خدا با بركت و رحمت و آمرزش ، ماهی است كه نزد خدا بهترين ماه هاست و آن ماهی است كه خوانده اند شما را در آن به سوی ضيافت خدا . نفس های شما در آن ثواب تسبيح دارد و خواب شما ثواب عبادت دارد و عمل های شما در آن مقبول است و دعاهای شما در آن مستجاب است . به درستی كه شقی و بد عاقبت كسی است كه محروم گردد از آمرزش خدا در اين ماه عظيم » .

(به نقل از مفاتيح الجنان)

روزه ی اين سه رو زبرای كسی كه تمام اين ماه را روزه نگرفته ، فضيلتی دارد كه سزاوار نيست آن را ترك كند . از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه :

« مَن صامَ ثلاثهَ أيّامٍ مِن آخِر شعبانَ وَ وصَلها بشَهر رمضانَ ، كتبَ اللهُ لهُ صومَ شهرَين مُتتابِعين » (وسائل الشيعه.ج7.ص375)
هركس سه روز آخر شعبان را روزه بدارد و آن ها را به ماه رمضان متصل كند ، خداوند برای او پاداش روزه دو ماه پی در پی را می نويسد .

(ماه نور.ويژه نامه ی ماه شعبان)

يكی از اوقات مهم ماه شعبان برای سالك الی الله ، آخرين جمعه ی آن است . از عبدالسلام بن صالح هروی نقل شده كه می گويد : در آخرين جمعه ی شعبان به ديدن أبی الحسن علی بن موسی الرضا عليه السلام رفتم . حضرت فرمودند :

« ای اباصلت ! بيشتر شعبان گذشته است و اين ، آخرين جمعه از آن است . پس در آن چه از آن مانده ، كوتاهی هايت را در آن چه گذشته است جبران كن . به كاری روی آور كه برايت مفيد باشد و آن چه را بی هوده است و به تو مربوط نيست ، واگذار . زياد دعا و استغفار و تلاوت قرآن داشته باش و از گناهانت به درگاه خدا توبه كن ، تا در حالی ماه خدا سوی تو آيد كه برای خدا خالص شده باشی . هيچ امانتی را بر عهده ی خويش باقی نگذار مگر آن كه ادا كرده باشی ، و هيچ كينه ای را در دلت نسبت به مؤمنی نگاه مدار مگر آن كه از دل به در آورده باشی ، و هيچ گناهی را كه مرتكب شده ای رها مكن مگر اين كه از آن دست برداشته باشی .
از خدا پروا كن و در نهان و آشكار كارت ، بر او توكل كن و هر كس بر خدا توكل كند ، او برايش بس است . خداوند ، فرمان خويش را پيش خواهد برد . به يقين ، خداوند برای هر چيزی اندازه ای قرار داده است » .

(عيون اخبار الرضا عليه السلام . ص 198)

ماه شعبان مقدمه است برای ماه مبارك رمضان كه مردم مهيا بشوند برای ورود در ماه مبارك رمضان و ورود در « ضيافت الله » . شما وقتی كه می خواهيد به مهمانی برويد خوب ، يك موضع ديگری – غالباً البته – يك وضع ديگری خودتان را درست می كنيد ، لباسی تغيير می دهيد و يك طور ديگری وارد می شويد . آن طوری كه در خانه هستيد يك تغييری می دهيد . ماه شعبان برای اين است كه همان مهيا بودنی كه می خواهيد مهمانی برويد ، خودتان را مهيا می كنيد و سر و ظاهراتان را ، سر و صورتتان را يك قدری فرق می گذاريد با آن وقتی كه در خانه هستيد . در ضيافت خدا ، ماه شعبان برای مهيا كردن اين افراد است ، مهيا كردن مسلمين است برای ضيافت خدا ، ادبش آن مناجات شعبانيه است . من نديده ام در ادعيه ، دعايی را كه گفته شده باشد همه ی امام ها اين دعا را می خواندند ، در دعای شعبانيه اين هست ، اما من يادم نيست كه در يك دعای ديگری ديده باشم كه همه ی ائمه اين را می خواندند . اين مناجات شعبانيه برای اين است كه شما را ، همه را مهيا كند برای « ضيافت الله » .

(ماه نور.ويژه نامه ی ماه شعبان)

بدان كه شب جمعه ی اول ماه رجب را « ليله الرغائب » می گويند و از برای آن عملی از حضرت رسول صلی الله عليه و آله و سلم وارد شده است كه فضيلت بسيار دارد. از جمله فضيلت آن  اين كه گناهان بسيار به سبب آن آمرزيده شود و هر كه اين نماز را بگزارد چون شب اول قبر او شود حق تعالی بفرستد صواب اين نماز را به سوی او به نيكوتر صورتی با روی گشاده و درخشان و زبان فصيح ، پس با وی گويد :
” ای حبيب من ! بشارت باد تو را كه نجات يافتی از هر شدت و سختی “.
گويد تو كيستی؟ به خدا سوگند كه من رويی بهتر از روی تو نديده ام و كلامی شيرين تر از كلام تو نشنيده ام و بويی بهتر از بوی تو نبوئيده ام.
گويد: ” من ثواب آن نمازم كه در فلان شب از فلان ماه از فلان سال به جا آوردی.آمدم امشب به نزد تو تا حق تو را ادا كنم و مونس تنهايی تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دميده شود من سايه بر سر تو خواهم افكند در عرصه ی قيامت ، پس خوشحال باش كه خير از تو معدوم نخواهد شد هرگز “.

(مفاتيح الجنان)

بدان که این ماه و ماه شعبان و ماه رمضان در شرافت تمامند و روایت بسیار در فضیلت آن ها وارد شده بلکه از حضرت رسول صلی الله علیه و آله روایت شده که : « ماه رجب ماه بزرگ خداست و ماهی در حرمت و فضیلت به آن نمی رسد و قتال با کافران در این ماه حرام است رجب ماه خداست و شعبان ماه من است و رمضان ماه امت من است کسی که یک روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خشنودی بزرگ خدا گردد و غضب الهی از او دور گردد و دری از درهای جهنم بر روی او بسته گردد. »

از حضرت موسی بن جعفر علیه السلام منقول است که : هر که یک روز ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنم یک ساله راه از او دور شود و هر که سه روز آن را روزه دارد بهشت بر او واجب گردد و هم چنین فرمودند : رجب نام نهری در بهشت از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر هر که یک روز رجب را روزه دارد البته از آن نهر بیاشامد.

(برگرفته از مفاتیح الجنان)