“رمضان” از مصدر «رمض‏» به معناى شدت گرما و تابش آفتاب بر رمل… معنا شده است ، انتخاب چنين واژه‏اى به راستى از دقت نظر و لطافت ‏خاصى برخوردار است چرا كه سخن از گداخته شدن است و شايد به تعبيرى دگرگون شدن در زير آفتاب گرم و سوزان نفس و تحمل ضربات بى امانش زيرا كه رمضان ماه تحمل شدائد و عطش می باشد ، عطشى ناشى از آفتاب سوزان يا گرماى شديد روزهاى طولانى تابستان و عطش ديگر حاصل از نفس سركشى كه پيوسته مى‏گدازد و سوزشش براستى جبران ناپذير است.
در مقايسه اين دو سوزش ، دقيقاً رابطه ی عكس برقرار است ، بدين مفهوم كه نفس سركش با چشيدن آب تشنه‏تر مى گردد و هرگز به يك جرعه بسنده نمى‏كند و پيوسته آدمى را در تلاش خستگى ناپذير جهت ارضاى تمايلات خود وا مى‏دارد اما از سوى ديگر ، عطش ناشى از آفتاب سوزان سيرى پذير است و قانع كننده .

منبع : www.hawzah.net