گروهی اشكال كرده اند كه حضرت علی عليه السلام با آن توجه خاصی‌ كه در نماز داشتند و حتی تير را از پای ايشان در آوردند و متوجه نشدند ، چگونه ممكن است صدای سائلی را شنيده و به او توجه پيدا كنند ؟

پاسخ : حضرت علی عليه السلام در نماز كاملاً متوجه خدا بوده و از خودشان و امور مادی كه با روح عبادت سازگار نيست بركنار بوده اند ولی شنيدن صدای فقير و كمك كردن به او توجه به خويشتن نيست بلكه عين توجه به خداست و به تعبير ديگر كار حضرت ، عبادت در ضمن عبادت است  . به علاوه غرق شدن در توجه به خداوند اين نيست كه اختيار خود را از دست بدهند و يا بی احساس شوند بلكه با اراده ی خويش توجه خود را از آن چه در راه خدا و برای خدا نيست برمی گيرند . اين جا نماز عبادت و زكات هم عبادت است و هر دو در مسير رضای خداست . بنابراين توجه حضرت صرفاً برای خدا بوده است و دليلش نزول آيه ی زير است كه به تواتر ثابت است :

« إنّما وليّكم الله و رسوله و الّذين آمنوا يقيمون الصّلوه و يؤتون الزّكوه و هم راكعون »
(سوره ی مائده.آيه ی 55)

(اصول اعتقادات.اصغر قائمی)