شب عاشورا صحرای کربلا اگر کسی چشم هایش را می بست و فقط گوش می داد صدای زنبور می آمد! انگار کندویشان نزدیک باشد.

شب عاشورا صحرای کربلا اگر کسی خوب نگاه می کرد، خیمه های یاران امام حسین علیه السلام را می دید که از آن ها صدای زمزمه می آید؛

مناجات قرآن، نماز، راز و نیاز.

شب عاشورا خیمه های حسینی چه آرامشی داشت؛

آرامش قبل از طوفان!

سپهر چشم من خسته حال بارانیست

به دور خیمه علمدار در نگهبانی است

شبی دگر ز سفر مانده، جمعمان جمع است

فضا صمیمی و این شام، شام پایانی است

فضای سینه ام آکنده است از غم دوست

ز فرط عشق برادر دگر به دل جا نیست

یکی کفن به تن و دیگری حنا بسته

بساط عشق مهیا برای مهمانیست

هراس و هول گرفته دل مرا آری

هوای دیده زینب (س) عجیب طوفانیست

برای آن که نبیند حسین (ع) حال مرا

به زیر چادر من گریه نیز پنهانیست