بدون هیچ مقدمه ای خواهش می کنم این بیماری مهلک رو جدی بگیرید و این مطلب رو تا انتها بخونید چرا که متأسفانه این بیماری تاکنون تلفات فراوانی داشته و تأسف بارتر این که رسانه ها اون طور که باید به اون نپرداختند. البته خوشبختانه تلفاتی که این بیماری داشته، جسمی و جانی نبوده و عمدتاً روحی و روانی و عاطفی و معنوی بوده است.

این بیماری خطرناک چیزی نیست جز استفاده ی جنون آمیز از تلفن همراه و حضور افراطی در فضاهای مجازی و شبکه های اجتماعی.

می دونید که امروزه فضای مجازی یکی از ابزارهایی شده که سبب می شه تا آدم ها سازمان ها از راه های مختلف ابراز وجود کنند. قطعاً این تکنولوژی نیز مثل علوم دیگر فوایدی دارد که در صورت استفاده ی صحیح، هر کسی به سهم خودش می تواند از امتیازات اون بهره ببرد اما خیلی از مواقع می بینیم که استفاده از این ابزار، تبدیل به اعتیاد و بیماری شده به طوری که تلفات فراوانی داشته است.

• اولین تلفات، تلفات عاطفی است:
با استفاده ی افراطی و بدون هدف خیلی از افراد از شبکه های مجازی، متأسفانه زن و شوهرها کمتر باهم صحبت می کنند و بین والدین و فرزندان کمتر مکالمه ای صورت می گیرد. هر کسی موبایل یا تبلتی توی دستشه و از این گروه به اون گروه در رفت و آمده یا پیام می خونه و پیام می گذاره یا چت می کنه.

• دومین تلفات ، تلفات وقت و زمان عمر است:
عمری که باید صرف مطالعه و فراگیری و انجام کارهای مفید و تلاش و کوشش فراوان برای پیگیری اهداف ارزشمند بشه، متأسفانه با اتلاف وقت در برخی صفحات و گروه های بی ارزش شبکه های اجتماعی، آب می شه و هدر می ره. بگذریم از این که به واسطه ی ارتباطات نادرست و حساب نشده ای که در این شبکه ها و ارتباطات مجازی ایجاد می شه، ازدواج های غیرعاقلانه و ناپایداری شکل می گیره، زمینه ی خیانت به همسر فراهم می شه و حتی سقوط آزادهای جدی درباره ی معنویت اتفاق می افته.

هیچ کدوم از این ها شوخی نیست و دست کمی از تلفات جسمی و جانی نداره. برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری، لازم است که خودمون رو به استفاده ی هدفمند و ضروری از رسانه ها و وسایل ارتباطی وادار کنیم.

لازم نیست که به هر کسی که شما رو توی یک گروهی عضو می کنه پاسخ مثبت بدید. می تونید صمیمانه تشکر و عذرخواهی کرده و گروه رو ترک کنید و یادمون باشه هرچی خودمون رو با کارهای خوب و هدف های جذاب و مورد علاقه مشغول نگه داریم، عملاً فرصت و موقعیت و حضور بی ارزش در فضاهای مجازی کمتر پیش میاد و از ابتلا به این بیماری جون سالم به در می بریم.

………………………………………
(سید مجتبی حورایی)
www.hooraei.com