امام صادق علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده اند:

آن گاه که به آسمان ها برده می شدم، بر شانه جبرئیل بودم. سرزمینی را در ارض جبل دیدم که رنگی زیباتر از زعفران و خوشبوتر از مشک داشت. در آن جا پیری بود که کلاهی دراز بر سر داشت. به جبرئیل گفتم: «این سرزمین که -خاکش- زیباتر از زعفران و خوشبوتر از مشک است، کجاست؟»

گفت: «این جا سرزمین و دیار پیروان تو و شیعیان وصی تو؛ علی علیه السلام است». گفتم: «از آن ها چه می خواهد؟»

گفت: «قصد دارد آنان را از ولایت امیرالمومنین علیه السلام باز دارد و به گناه دعوت کند». گفتم: «ای جبرئیل ما را به سوی آنان پایین بر».

پس با سرعت زیاد؛ تندتر از برق و در یک چشم برهم زدن ما را پایین برد. گفتم: «ای ملعون! “قم”! (برخیز) و برو با دشمنان آن ها در اموال و اولاد و زنان شریک شو که تو بر پیروان من و پیروان علی علیه السلام تسلط نخواهی داشت. بدین علت است که آن جا “قم” نامیده شد».

(چهل حدیث پیرامون فضیلت قم و اهل قم.سید جعفر طباطبایی. به نقل از علل الشرایع.ج 2.ص 572)