هوا آشفته بود و شهر مجنون

زمین سر در گریبان ، چشم پر خون

حماسه می خروشید از گلوشان

ز رگ ها خون غیرت سخت جوشان

که عاشورا کسی رقصیده ؟ او کیست ؟

چه کس با شاه دین جنگیده ؟ کوفی است ؟

از این غم ، شهر گویا پر ز شیر است

دی از گرمای این دل ها چو تیر است

همه عمّارگون ، آماده هوشیار

تمام شهر بیدارند بیدار

شما ای جمله عالم ! گوش دارید

کلام آوازه ای بر گوش دارید

به ایران ، رهبری فرزانه داریم

اشارت او کند جان می سپاریم

الا ای فتنه گر ! ما مرد جنگیم

برای رجمت ای ابلیس ! سنگیم

ابابیلیم اگر بر فیل هایید

چو ریگی نرم ، آخر زیر پایید

نه دی سیل مردم باز جوشید

تمام سینه ها آخر خروشید

ولی حرفی است بی پیرایه ای دوست !

که این حرف از زبان یار حق گوست

بصیرت یاب بیدار است دشمن

ز حقد و کینه تب دار است دشمن

صف آرایی است اما در غبار است

میان فتنه ره دشوار و تار است

چراغ راه ما را جز ولی نیست

کسی رهبر به جز سید علی نیست …