در مدینه ماتمی چون ماتم زهرا (س) نبود
چون به گل زار نبی جز یک گل زیبا نبود
پس چرا آتش به درب خانه ی مولا زدند
پشت در تنها مگر صدیقه کبری (س) نبود
در تمام زندگی داغی برای مرتضی (ع)
سخت چون داغ عزیزش حضرت زهرا (س) نبود

حضرت زهرا سلام الله علیها در لحظه های واپسین زندگی به امیرالمؤمنین علیه السلام وصیت کردند:
ای اباالحسن ! بیش تر از لحظه ای از زندگانی ام نمانده است و زمان کوچ و خداحافظی فرا رسیده است.
سخنان مرا بشنو زیرا پس از این صدای فاطمه را هرگز نخواهی شنید. تو را وصیت می کنم ای اباالحسن ! که مرا فراموش نکنی و پس از وفاتم همواره مرا زیارت نمایی.
(فرهنگ سخنان حضرت فاطمه(س).محمد دشتی)

به یاد یار غریبی دلم  بهانه گرفت
که بهر یار غریبش عزا شبانه گرفت
گذشت فاطمه (س) از جهان و غمش یک عمر
ز چشم های علی (ع) اشک دانه دانه گرفت