امام صادق علیه السلام فرمودند:

«… هیچ چشمی و هیچ اشکی نزد خدا محبوب تر از چشمی که بر او (امام حسین علیه السلام) گریه می کند نیست و هیچ گریه کننده ای بر او نمی گرید مگر این که با فاطمه زهرا (س) تقرب و پیوند برقرار کرده و او را شادمان می گرداند و نیز با رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم پیوند برقرار و حق ما را ادا کرده باشد

و هیچ بنده ای محشور نمی شود مگر این که چشمانش گریان باشد به جز گریه کنندگان بر جدم حسین علیه السلام که همانا محشور می شند در حالی که چشمانشان روشن است و بشارت به بدرقه شان می آید و شادی از صورتشان نمایان است و در حالی که خلایق در هول و هراس و در معرض حسابند، آن ها در امانند و زیر عرش هم صحبت حسین علیه السلام هستند و در سایه عرش از بدی روز حساب بیمناک نیستند.

به آن ها گفته می شود که وارد بهشت شوید (اما آن ها) ابا می کنند و هم نشینی و هم صحبتی با او را ترجیح می دهند. سپس حوریان و غلامان بهشتی در پی آن ها فرستاده می شوند و (به آن ها می گویند) که ما مشتاق شماییم (اما ایشان) حتی سرهایشان را برای آن ها بلند نمی کنند به خاطر شادی و سروری که از مجالست با حسین علیه السلام درک کرده و چشیده اند.»

(مستدرک الوسائل.ج 10.ص 314)