محمد بن یعقوب ما را خبر داد گفت : حسین بن محمد بن عامر از معلی بن محمد از محمد بن جمهور از صفوان بن یحیی از محمد بن مروان از فضیل بن یسار برایم حدیث نقل کرد ، گفت :

از أبا عبدالله امام صادق علیه السلام درباره ی فرمایش خداوند عزوجل که : «  یوم ندعوا کل أناس بإمامهم » : ” { یاد کن } روزی را که هر گروهی را با پیشوایانشان فرا می خوانیم . ” پرسیدم. فرمودند :

«  ای فضیل ! امام خود را بشناس ! به راستی هنگامی که امام خود را بشناسی زود یا دیر بودن این امر برایت ضرری ندارد . کسی که امامش را بشناسد و قبل از آن که صاحب این امر قیام کند  بمیرد ، به منزله ی آن است که در سپاه او نشسته باشد ، نه ! بلکه به منزله  کسی است که زیر پرچمش نشسته است . »

راوی گفت :  و بعضی از یارانمان روایت کرده اند : “به منزله ی کسی است که همراه با رسول خدا صلی الله علیه و آله به شهادت رسیده است . “



(غیبت نعمانی.ص402)