برای بهتر انجام شدن کارهای مهم، انسان باید یاری همدل و هم فکر داشته باشد. به همین خاطر، حضرت موسی علیه السلام از خداوند درخواست نمود که برادرش هارون را یار و یاورش قرار دهد.
خداوند مهربان برای هدایت بشر، آخرین و بهترین پیامبرش را به سوی مردم فرستاد و تبلیغ او را با انتصاب امیرالمومنین علیه السلام تکمیل کرد. برای پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم یاری را انتخاب کرد که جان و جانان، عاشق و فدایی پیامبر بود. همراهی پیامبر و حضرت علی علیهم السلام آن قدر وسیع است که قبل از خلقت این جهان نیز باهم بوده اند.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «کنتُ أنا و علیّ بن أبی طالب علیه السلام نوراً بینَ یدَی اللهِ قبلَ أن یخلقَ آدمُ بأربعهِ آلافِ عامٍ، فلمّا خلقَ آدمَ قسّمَ ذلک النّورَ جزئین؛ فجُزء أنا و جُزء علی»: چهارده هزار سال پیش از این که آدم آفریده شود، من و علی (ع) نوری بودیم در برابر خدای متعال. چون خدای تعالی آدم را آفرید آن نور را دو نیمه کرد؛ نیمی از آن منم و نیمه ی دیگر علی (ع) است. (تذکره الخواص.ص 46)
نکته قابل تأمل، درهم تنیدگی، همراهی و پیوستگی این دو نور می باشد؛ بدین معنا که نمی توان بین نور نبوت و ولایت، فاصله انداخت و شرط تحقق هدایت مدنظر الهی برای سعادت بشریت، قبول همراهی و پیوند این دو نور با یکدیگر است.
(ویژه نامه غدیر؛ سرمشق بندگی.معاونت فرهنگی و اجتماعی اداره اوقاف)