حساب عمر خود روزی نمودم

که بینم چیست از این عمر سودم

بِدیدم رفته از کف مایه ی من

شده ضایع همه سرمایه ی من

نه از بُستان ایمان، میوه چیدم

نه طعم زهد و تقوا را چشیدم

نه کار نیک شد جاری به دستم

نه از دام هوای خویش رَستم

شدم محزون و زار و دل شکسته

همه درها به رویم گشت بسته

به ناگه تابش نوری چو خورشید

به قلب تیره ی من نور بخشید

نظر کردم ببینم نور از چیست

بدیدم نور از مهر حسینی ست

چگونه شکر این نعمت گذارم

که یارب من حسین (ع) را دوست دارم…

(استاد مهدی عدالتیان:rahe-roshan.com)