هر روز برای پيدا كردن شهدا وارد خاك عراق می شديم . يك گروه از افسران عراقی به همراه فرمانده ی خودشان همراه ما بودند . اسم اين فرمانده ی عراقی ستار بود . می گفتند از نيروهای استخبارات و اطلاعات است .
يك روز صبح وقتی كار را شروع كرديم يك دفعه ستار ما را صدا كرد ، گفت : از آن جا بوی خوش می آيد . در اين بيابان هر جا بوی عطر بيايد شهيد ايرانی آن جاست !
شروع به جستجو كرديم ، زمين را كنديم . پس از مقداری حفاری پيكر دو شهيد بی نشان در كنار يكديگر نمايان شد .
استشمام بوی خوش از شهدا برای ما طبيعی بود . بچه های تفحص هميشه اين بو را حس می كردند حتی زمانی كه شهيدی را از ميان گل و لای خارج می‌نموديم يك باره بوی‌ عطر همه جا را فرا می گرفت .
اما آن روز فهميديم كه عراقی ها هم اين بوی خوش را حس می‌كنند !

( راوی : از بسيجيان تفحص)