مرخصی گرفته بودیم و برمی گشتیم. تو راه برای نماز ایستادیم. یه فقیری دست دراز کرد و از شیخ عباس کمک خواست. شیخ عباس یه دویست تومنی داشت که داد به فقیر. بهش گفتیم: ما هنوز شام نخوردیم، تا به مقصد برسیم ، پول نیاز داریم . گفت: ” وقتی برایم ثواب ثبت شود، می نویسند دارایی اش را بخشید. ” وارد رستوران که شدیم مدیر رستوران که متوجه شد همه ی ما رزمنده هستیم ، گفت: برای رزمنده ها شام صلواتی است. صلوات که فرستادیم به شیخ عباس نگاه می کردم و او لبخند می زد.

(راوی : همرزم طلبه ی شهید عباس علی دادی ، برگرفته از هفته نامه ی حیات)