به هیچ وجه چنین نیست. حجاب و پوشش در اغلب فرقه ها، مذاهب و تمدن ها بوده است ولی سبکی که اسلام برای پوشش دارد، دارای اعتدال بوده و به دور از افراط و تفریط است. اسلام، نه سخت گیری طالبانی را می پذیرد که زن باید در صندوق یا خانه زندانی باشد و نه آزادی بی قید و شرط لیبرالی را معقول می داند؛ بلکه اسلام، زن را یکی از دو رکن جامعه می داند که حضور و وجودش در میدان زندگی و عرصه های مختلف اجتماع ضروری است، اما این حضور در فضای عمومی، باید به دور از جلوه های زنانه باشد تا بهداشت روانی خود و دیگران مصون بماند.

یکی از آثار مثبت رعایت حجاب و عفاف، بالا بردن درجه ی امنیت جانی و ناموسی خانم هاست. به عبارتی، برهنگی و بدحجابی و ترک حیا و عفاف، اولین ضربه را به دختران و زنان وارد می کند.

در یک جامعه، به هر میزان که برهنگی و بی حجابی، شیوع پیدا کند، آمار حمله، اذیت و تجاوز به عنف بالا می رود.یک محقق غربی، در خصوص آثار زیان بار برهنگی و بی عفتی در سطح جامعه می گوید: “بدیهی است وقتی اجازه دادیم هر کاری آزاد باشد، آزار جنسی، مزاحمت ها و تجاوزها هم افزایش پیدا می کند. جامعه ای که علیه شرم و حیا اعلام جنگ کرده، دشمن زنان است” .

رعایت عفاف و پوشش، باعث می شود «خودِ واقعی» زنان، مورد توجه قرار گیرد و پوشش دینی، سبب احترام، تکریم و بالا رفتن ارزش «منِ انسانی» می شود.

(ویژه نامه ی ناموس. معاونت فرهنگی و اجتماعی سازمان اوقاف و امور خیریه)