محمود لطفی‌نیا، قاری بین‌المللی کشور، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، با بیان اینکه فعالان قرآنی در زمان قبل از انقلاب به اصطلاح بچه جلسه‌ای‌ها بودند،‌ گفت: در آن زمان که بسیاری در فضای ابتذال طاغوتی غرق شده بودند بچه‌های کم سن و سالی بودند که پای ثابت مساجد و پای رحل قرآن رشد کرده بودند، این افراد برای فرار از غرق شدن در ابتذال به این عرصه پناه برده بودند.

وی با اشاره به اینکه خود یکی از این افرادی بوده است، افزود: نمونه‌های از این دست بسیار زیاد بود،‌ آرزوی همه ‌این افراد این بود که فضایی در مملکت به وجود بیاید که به معنویات بهای بیشتری داده شود و شاهد حضور بسیار زیاد آموزه‌های قرآنی در جامعه باشیم. آرزوی همه این بود که وقتی در جامعه حضور می‌یابند ظاهر جامعه یک ظاهر و نمای دینی داشته باشد.
این قاری بین‌المللی تصریح کرد: با اینکه محدودیت‌ها باعث شده بود تا در آن سال‌ها آشنایی چندان زیادی با انقلاب و نظام اسلامی نداشته باشیم اما در عین حال هم حضور قرآن و اسلام در جامعه از بزرگترین آرزوهای بچه‌های مسجدی و پامنبری‌ها بود.

لطفی‌نیا اظهار کرد: زمانی که شعله انقلاب بالا کشیده شد و در حوالی سال‌های 1356 در برخی از محافل سیاسی با نام و چهره امام خمینی(ره) و دیدگاه‌های سیاسی ایشان بیشتر آشنا شدیم و کار به سال 1357 و بعد هم پیروزی انقلاب کشید، در آن سال‌ها بهترین و فعال‌ترین نیروهای انقلاب بچه‌ مسجدی‌ها و بچه‌هایی که پای رحل‌های قرآن می‌نشستند، بودند و این امر را همه مردم جامعه از فعالان سیاسی تا مردم عادی باور دارند.
این پیشکسوت قرآنی کشورمان با تأکید بر اینکه نیروهای قرآنی جزء محوری‌ترین نیروی‌های انقلاب اسلامی بودند، بیان کرد: در آن سال‌ها هنوز فعالان قرآنی به صورتی که امروزه شناخته می‌شدند، نبود، بیشتر بچه‌های مسجدی و افرادی که در جلسات و منابر حضور می‌یافتند به عنوان فعال قرآنی شناخته می‌شدند.
وی خاطرنشان کرد: در زمان انقلاب جایگاه افرادی که به مساجد رفت و آمد داشتند و در منابر حضور می‌یافتند بسیار قابل احترام بود و چنین افرادی نزد مردم دارای جایگاه ویژه‌ای بودند، کما اینکه در حال حاضر نیز به همین گونه است. بنابراین دید مردم به بچه‌های مسجدی و بچه‌های قرآنی به عنوان یک الگو بود به همین دلیل حرکات این افراد در جامعه را سرلوحه کار خود قرار می‌دادند، از جمله این حرکات و رفتارها حضور در عرصه‌های مختلف انقلاب اسلامی بود.
منبع:http://www.iqna.ir