1)غیبت او به پیروانش امید می بخشد و آن ها را دلگرم می کند که دارای چنین رهبری هستند.

 2)غیبت آن حضرت پیروانش را قدم به قدم آماده می سازد تا آن حضرت را از عزلت بیرون آورند.

 3)گفتگو درباره ی قیام حضرت و تشکیل کنگره ها و کنفرانس ها و تنظیم نوشته ها و مقالات موجب پرورش نفوس و آمادگی ،در اندیشه ی انقلاب جهانی بودن و هدف داری… می شود.در نتیجه آمادگی های فرهنگی،سیاسی،اجتماعی،صنعتی،اقتصادی و بالاخره نظامی در همه جا پیدا می شود و به این ترتیب زمینه سازی ظهور آن حضرت مهیا می گردد.

4)طولانی شدن غیبت و دوری مردم از رهبر مصلح و عادل موجب فساد شده وهمین فساد موجب خستگی و نارضایتی مردم می شود و در دل این فساد،جرقه های انقلاب بروز می کند و مردم تشنه ی مصلح واقعی و عدالت می شوند.

 (حضرت مهدی(ع) فروغ تابان ولایت.محمد محمدی اشتهاردی)

ما معتقدیم که عشق سر خواهد زد

 بر پشت ستم کسی تبر خواهد زد

سوگند به چهارده آیه ی نور

سوگند به زخم های سرشار غرور

آخر شب سرد ما سحر می گردد

 مهدی(ع) به میان شیعه برمی گردد