امام رضا علیه السلام در خصوص فلسفه ی روزه فرمودند :

« همانا مردم مأمور شدند تا بشناسند درد و ناگواری های گرسنگی و تشنگی را و آن گاه استدلال کنند  بر سختی های گرسنگی و تشنگی و فقر آخرت و هر آینه روزه دار باید به پیشگاه خداوند ، بنده ای خاشع و ذلیل و دارای وقار باشد و بداند که اعمال و زحماتش نادیده گرفته نمی شود و در همه حال ، به آن چه که انجام می دهد از عبادات ، آگاه باشد و بر آن چه از گرسنگی و تشنگی به او می رسد صبر کند و در آن هنگام با امساک از شهوات ، مستوجب ثواب فراوانی می شود و خداوند اجر و ثواب روزه داری اش را به او مرحمت خواهد فرمود و این اوصاف حمیده ، واعظ خوبی برای روزه داران در دنیا خواهد شد و راهنمای خوبی برای آنان است در عالم عقبی و آنان باید بشناسند شدت و اهمیت مشکلات فقرا و بیچارگان را تا رحمت آورند بر فقرا و مساکین در دنیا . پس ادا نمایند حقوق آنان را که خداوند در اموالشان مقرر فرموده است . »

(ترجمه من لا یحضره الفقیه . غفاری ، بلاغی)