از دیدگاه مقام معظم رهبری دو گروه از اندیشمندان در تعیین هدف قیام حسینی به بیراهه رفته اند:

1)    کسانی که قیام آن حضرت را « برای تشکیل حکومت و کنار زدن حکومت فاسد یزید » می دانند .
2)    کسانی که قیام آن حضرت را برای « شهید شدن » می پندارند .

دیدگاه گروه نخست درست نیست زیرا « کسی که به قصد حکومت حرکت می کند تا آن جا پیش می رود که ببیند این کار شدنی است . تا دید احتمال شدن این کار یا احتمال عقلایی وجود ندارد وظیفه اش این است که برگردد . » حال آن که حضرت با وجود علم به شهادت خود و یارانش تا آخرین قظره ی خون پاکش به مبارزه ادامه داد و شربت شهادت نوشید .

دیدگاه گروه دوم نیز نادرست است زیرا با مبانی اسلامی درباره ی مسئله ی شهادت سازگاری ندارد . این گروه معتقدند « حضرت می دانست که نمی تواند حکومت تشکیل دهد بلکه اصلاً آمد تا کشته و شهید شود ! » یعنی امام حسین علیه السلام اندیشید که  چون با ماندن نمی شود کاری کرد پس برویم با شهید شدن کاری بکنیم ! در حالی که ما در اسناد و مدارک اسلامی نداریم که برو خودت را به کام کشته شدن بینداز .

پس نتیجه این شد که « نه می توانیم بگوییم که حضرت قیام کرد بری تشکیل حکومت و هدفش تشکیل حکومت بود و نه می توانیم بگوییم حضرت برای شهید شدن قیام کرد . »

(ویژه نامه ی عاشورا عبرت تاریخ.اداره ی اوقاف)

سرچشمه ی فیض لایزال است حسین (ع)

دلداده ی ذات ذوالجلال است حسین (ع)

با آب فرات کام او را چه نیاز

لب تشنه ی چشمه ی وصال است حسین (ع)