از جمله سئوال هایی که در مورد قضیه کربلا و امام حسین علیه السلام مطرح می شود این است که چرا خداوند آن حضرت را یاری نکرد؟ خداوندی که قادر بر هر کاری است چرا از اعجاز خارق العاده ی خود برای دفع و نابودی دشمنانش استفاده نکرد؟!

در پاسخ این پرسش باید گفت: مفهوم نصرت در تفکر اسلامی از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و قرآن کریم در مواضع متعددی از آن یاد کرده است:

الف) وسایل نصرت الهی

1- استیصال و ریشه کن کردن معاندان؛ کاری که در حقیقت نوعی نصرت موحدان و مؤمنان است. (سوره مومنون.آیات 42-39)

2- لشکریان غیر مرئی؛ گاهی خداوند مؤمنان را با لشکریانی که دیده نمی شوند یعنی ملائکه یاری می کند. (سوره توبه.آیه 40)

3- رعب و ترس؛ گاهی نیز خداوند پیامبران (ع) و مؤمنان را با رعب و ترسی که در قلوب دشمنانشان قرار می دهد نصرت می کند. (سوره آل عمران.آیه 151)

ب) شروط نصرت

1- صبر و ثبات؛ (سوره بقره.آیه120 و 214)

2- حفظ نصرت؛ یعنی مردم اهلیت نصرت را داشته باشند به این که آن را حفظ کرده و عدالت را بعد از تحقق نصرت در میان مردم پیاده کنند. (سوره حج.آیات 39-41)

ج) امتحان مؤمن به عدم نصرت

از برخی آیات قرآن کریم استفاده می شود که گاهی خداوند متعال مؤمنان را با یاری نکردن امتحان می کند که آیا استقامت دارند و یا این که مأیوس شده و پا به فرار می گذارند یا تا پای جان از پیامبر (ص) و دینش دفاع می کنند. (سوره آل عمران.آیات 142-139)

قضیه ی کربلا، صحنه ی امتحان بزرگ امت اسلامی بود؛ همان گونه که حکومت حضرت علی علیه السلام و جنگ هایی که در عصر خلافت ایشان پدید آمد و نیز صلح امام حسن علیه السلام صحنه ی بزرگ امتحان الهی بود که خداوند مسلمانان را به آن امتحان نمود. کسانی که به دنبال حق و حقیقت رفته و از امامان معصوم (ع) پیروی کردند و کسانی که به انحراف کشیده شده و از مسیر اهل بیت (ع) دور شدند نیز عملکرد خود را نشان دادند.

(واقعه عاشورا و پاسخ به شبهات.علی اصغر رضوانی.صص 278-283)