سال گذشته در همین ایام دهه اول ذی حجه طبق روال سال های قبل از تلویزیون مراسم عظیم و پرفیض حج را نگاه می کردیم و از حال و هوای حاجیان عزیزمان و چگونگی برگزاری این فریضه الهی باخبر می شدیم.

ناگهان در یکی از روزها خبر افتادن جرثقیل یکی از ساختمان های اطراف کعبه و شهادت و آسیب دیدن تعدادی از حاجیان را شنیدیم. هرچند بسیار غمگین و ناگوار بود اما بنا را بر این گذاشتیم که شاید اتفاقی بیش نبوده است. اما چند روز بعد دوباره خبری تلخ و غم انگیز به گوشمان رسید؛ شهادت چندین هزار حاجی هنگام ورود به سرزمین منا …!

هر انسانی که این خبر را می شنید و تصاویر جان سوز و تأسف بار حاجیان عزیز را می دید که به شکل غم انگیزی روی هم افتاده اند و حتی برخی هنوز زنده اند و نفس می کشند، دچار بهت و حیرت شده و اشک از چشمانش سرازیر می گشت.

دولت ظالم و سفاک سعودی با این حادثه و تأخیر در کمک رسانی به حاجیان آسیب دیده، جلوگیری از ورود امدادگران کشورهای دیگر و عدم عذرخواهی از کشورهایی که در این فاجعه شهید دادند حتی پس از گذشت یک سال، به طور آشکار بر همگان ثابت کرد که این حوادث تلخ عمدی بوده و اهداف شومی را دنبال می کرده است.

خانواده های این حاجیان عزیز که تا آن روز با شادی کارت های دعوت بازگشتشان را آماده می کردند، اکنون با نصب پرچم های سیاه بر در خانه هایشان، به دنبال تهیه کارت تسلیت این عزیزان بودند.

هیچگاه از خاطرمان نمی روند شهدای گران قدر فاجعه خونین سرزمین منا سال 1394 خصوصاً قاریان ارجمند مهاجر الی الله؛ شهید حاج حسن دانش و شهید حاج محسن حاجی حسنی کارگر که با رفتنشان داغی بزرگ بر قلب ملت شهیدپرور ایران اسلامی و به ویژه خانواده های بزرگوارشان نهادند…

یادشان همواره گرامی باد!

(دل نوشته مدیر وبلاگ به مناسبت سالگرد فاجعه خونین منا و شهادت مهاجران الی الله)